Eindelijk was het dan zover. Na zware weken op school (dubbel zwaar, door het warme weer in Nederland) en een zeer boeiend WK met een onfortuinlijke afloop…., was het tijd om de WK kater in Florida weg te spoelen. Ideaal om juist dan lekker weg te gaan.
Door alle drukte was het nog een hele klus om het huis een beetje schoon achter te laten en alles goed te plannen voor vertrek. Maar dankzij het goede plannen en inpakken van Leinie en omdat ik alles weer goed geregeld had (zelfs nog tijdens het volkslied van Oranje in de finale) konden we maandag op stap richting schiphol. Omdat we deze keer pas om 14.00 uur vlogen konden we gewoon de wekker op 7 uur zetten en dat was zelfs een beetje uitslapen al lag ik er na zondag natuurlijk niet al te vroeg in, maar ondanks de deceptie wel redelijk geslapen. Na een laatste check, konden de spullen in de auto en konden we nog rustig ontbijten en Finn in zijn kleren hijsen en zelf ook redelijk rustig aan doen. 9.24 uur zou de trein gaan en dat haalde we dit keer (i.t.t. vorig jaar..) makkelijk. Toch nog zweten, want het was weer lekker warm en benauwd. Zal in Florida niet veel anders zijn.
Keurig kwamen we om 10.15 uur bij de bagage drop-off (thuis al ingecheckt bij onze vrienden van Martinair en de boardingpassen uitgeprint)en niet heel veel later waren we de rugzak en de koffer kwijt en konden we nog wat laatste spulletjes voor Finn kopen. De paspoort controle was ook zo klaar en we hadden nog anderhalf uur voor het boarden. Even iets gegeten en nog wat boekjes voor Leinie gekocht en daarna rustig naar de gate alwaar we na even gewacht te hebben om iets voor 13.00 konden gaan boarden. Natuurlijk duurde het nog tot half 2 voordat we het vliegtuig in konden, maar we hadden prima plekken. Op de 2e rij in economy class. Niet te smal en genoeg beenruimte. Omdat Finn tussen ons inzat hadden we vrij veel bewegingsruimte en konden we zelfs ons hoofd opzij leggen tegen het stoeltje van Finn. Dat viel niet tegen van Martinair. Raar blijft dan wel dat je maar 2 of 3x drinken krijgt en de rest zelf betalen moet. Maar ach je vliegt wel rechtstreeks en dat is toch ook wel wat waard. Doordat er natuurlijk weer passagiers (te) laat kwamen en omdat het natuurlijk weer erg druk was op het vliegveld duurde het toch nog tot 14.50 uur totdat we gingen opstijgen. Ruim 3 kwartier vertraging maar we konden nog wat inhalen onderweg en het leek erop dat we een minuut of 20 later dan de geplande 18.00 uur Orlando tijd zouden gaan landen.
Overigens waren er behoorlijk wat bekende Nederlanders op schiphol: Mark Huizenga, Olympisch judo kampioen in 2000. July, danseres bekend van Dancing with the stars en de persoon die met zijn hele familie in het vliegtuig zat: Danny de Munk.
De vlucht ging prima en het eten was niet verkeerd. Finn kreeg gebakken aardappeltjes, boontjes en kipnuggets. Dat ging er makkelijk in al was het natuurlijk wel “zelf doen” voor ons mannetje. Een yoghurtje toe en wat drinken en zijn buikie zat vol. Toen was het wachten op een slapie, maar dit wilde niet zo vlotten met Finn. Hij schrok steeds wakker dus hielden we em maar bezig met spelletjes en boekjes lezen.. Ondertussen ook zelf wat gegeten en dat viel ook niet tegen. Het was prettig dat we beide aan de buitenkant zaten en dus makkelijk op konden staan en naar toilet konden gaan en/of met Finn even konden lopen.
Natuurlijk slaat toch op een geven moment de verveling een beetje toe. Maar Finn viel dan toch in slaap en wijzelf konden ook even de ogen sluiten. Best een hele zit die negen uur in een vliegtuig, maar dit jaar geen overstap dus dat gaf wel wat rust. Het laatste uur lag Finn lekker op mijn schoot te slapen en kon ikzelf ook even lekker wegdutten. En dat is heerlijk met zo’n klein lief mannetje op schoot.
De landing ging probleemloos en we stonden om 18.30 uur stil en de deuren gingen open. Supersnel hadden we al onze spullen weer gereed en het stoeltje weer aan de trolley gebonden. Dat ging goed en we konden op weg naar de paspoort controle. De rij die daar stond die viel reuze mee! Duurde uiteindelijk toch nog wel ff en de mensen die achter ons stonden waren nog eerder aan de beurt ook omdat er steeds meer poortjes open gingen. Maar klagen deden we niet want we waren er nog redelijk vlotjes doorheen gekomen. Daarna op weg naar de bagageband waar alles er snel was, maarrrrr… Dan ben je er nog niet. De bagage moet weer op een andere band en die gaat weer helemaal naar de hoofd terminal en wij gingen naar de handbagage check. Alles weer af en los en gelukkig ging ook dit weer soepeltjes. Daarna met het treintje naar de hoofdterminal en wachten op de bagage. De rugzak was er snel, maar daarna stond bijna het hele vliegtuig te wachten op nog 1 of meer bagage stukken. Dit duurde toch wel weer 20 minuten. De koffer kwam gelukkig ook en toen naar Alamo om de papieren voor de auto in te vullen. Ook hier weer een tijdje wachten, maar wel grappig dat Danny de Munk achter me stond en ik even aan de praat raakte. Uiteindelijk aan de beurt en de papieren waren snel geregeld. Nee geen aanvullende verzekering graag mevrouw, wat trouwens netjes gevraagd werd en er werd niet doorgezeurd. Toen alle spullen weer verzameld en op zoek naar de auto in de parkeergarage en we werden vriendelijk geholpen door de Alamo medewerker. We hadden de keuze uit Jeep Liberty, Hyundai Santa Fé en de Kia Sorento, nieuwe en oud model. Het werd de Kia. Maar dan een model nog groter dan de Sorento. Mega veel laadruimte en dat ging dus prima passen. Leinie ging voor het uiterlijk en ik ging voor de ruimte. We waren het eens..gelukkig!
Snel alle spullen ingeladen (wat heel erg gemakkelijk ging!) en het stoeltje vastgezet. Tomtom op de iphone gestart, wat altijd even duurt, maar uiteindelijk bracht ie ons probleemloos naar het hotel. Daar snel bedje voor Finn klaargemaakt en ik ging op zoek naar een melkie voor zijn kleine mannetje. Aan de bar beneden kreeg ik gratis een kartonnetje melk mee, maar eenmaal boven gekomen was Finn al in diepe slaap. Toen ging ik nog even op zoek naar een snack en wat te drinken voor ons en om 22.00 uur lag ik uiteindelijk in bed en keek nog even naar het honkbal. Half elf was het tijd om te slapen. Moe maar blij dat alles goed gegaan was. Morgen naar St. Augustine.
