St. Pete I en II

Vandaag de niet al te lange rit naar St. Petersburg. Rustig in het hotel ontbeten en toen op ons gemakje weer op pad. Omdat we er alweer vroeg zouden zijn stelden we het hotel uit voor later en besloten naar The Pier te rijden. Daar schijnt van alles te doen te zijn en kunnen we misschien een dolfijnen cruise gaan maken. Voordat het zover is moeten we eerst over de Sky Bridge. Je ziet em al van ver en is toch echt wel even iets anders als de Erasmusbrug. Wat een bouwwerk zeg. Ik vind het in ieder geval erg leuk om over heen te rijden, maar niet zo leuk als vorig jaar de Golden Gate Bridge. Dat was nog net iets magischer. Lekker op tijd komen we aan bij de pier en voor $3 mag je er de hele dag parkeren. We zien ontzettend veel pelikanen en Finn roept ineens: “Pelikaan”. Het moet niet veel gekker worden. Tot vandaag had ie er nog slechts een paar gezien en ineens zegt ie het gewoon. Hij begint nu echt heel veel te praten, maar dan ook echt heel veel. Wat wordt ie toch groot en wat doet ie het toch weer goed deze vakantie. Hij staat ook ademloos toe te kijken als er een paar pelikanen gevoerd worden. We lopen verder over de pier en ze hebben hier souvenir winkeltjes een uitkijkgedeelte en zelfs een Aquarium. Maar ook een foodcourt waar we een heerlijke gyros wrap eten en natuurlijk “pat” (patat voor de kenners) voor Finn. Dat smaakt ons goed en we kunnen met een volle buik op een dolfijnen cruise. Leinie wilde dit heel graag en we hoopten dan maar dat Finn het niet eng zou vinden. Om 13.15 konden we gaan varen en het was nog even een gedoe om de buggy van Finn aan boord te krijgen, maar met wat hulp lukte dat prima. Terwijl we begonnen met varen wilde Finn er al uit en wilde ie zelf kijken. Wat nou eng papa en mama? Ik wil kijken! Kijk papa: een pelikaan! Hij vond het prachtig! Lekker met zijn koppie in de wind tuurde ie over de zee op zoek naar dolfijnen. Vrij snel zagen we er 1 á 2. Maar ze kwamen maar kort boven en zwommen niet mee met de boot. Wel onder de boot door en het lukte zelfs om er een foto van te maken. De kapitein deed zijn best en nog 1 keer zagen we er eentje, maar dat was het dan. Jammer, maar net als in the Everglades: het is beter dan niets! Wel gingen we nog langs alle fraaie huizen van rijke mensen en beroemde mensen. (dat is bijna hetzelfde…..) Dat leek ons ook we wat, om zo te kunnen wonen. Het grootse huis dat we tegenkwamen (en dat was echt MEGA groot!) moest $19 miljoen opbrengen (ze waren $5 miljoen in prijs gezakt al!). Rijk Florida woonde hier… Na anderhalf uur waren we weer terug en gingen we richting het hotel. Er moest natuurlijk gezwommen worden. Het was weer flink warm vandaag en we waren wel wat toe aan verkoeling. Snel ingecheckt bij het Holiday Inn bij St. Pete airport en snel het zwembad in. Na het zwemmen kregen we trek en besloten we lekker bij de outback te gaan eten. Het begon ineens te regenen en het was druk. We hoefden slechts 15 minuten te wachten en konden aan tafel. Heerlijk gegeten weer en kregen zelfs nog een brood mee, omdat Finn dat zo lekker vond) Daar sloten we lekker de dag af en na wat boodschapjes nog kon Finn lekker slapen en wij nog even een filmpje kijken. Morgen lekker naar het strand en in de avond naar het honkbal. De Tampa Bay Rays. Daar hebben we zin in!



De volgende ochtend hadden we geen zin in een ontbijt van het hotel, maar gingen we lekker naar de Mac tegenover het hotel. De eerste keer dat we naar de Mac gingen en we gingen voor een lekker ontbijtje. Ook Finn aan de pancakes en een stukje van de burger. Lekker slecht, maar het smaakte prima zeg! Daarna konden we op weg naar het strand. We reden naar Clearwater en kwamen per ongeluk uit bij een statepark/Beach. We betaalden een paar dollar en een heerlijk strandje lag klaar voor ons. Het was nog niet superdruk en we hadden een lekker plekje. Finn eerst weer even stressen vanwege de mini-golfjes, maar nu hadden we zoiets van niet zeuren en het water in. Dat vond ie natuurlijk weer prachtig, want papa en mama waren erbij en de golfjes vielen reuze mee. Heerlijke temperatuur ook weer het water. En zo bleven we een aantal uurtjes lekker dobberen (ik en Finn) en zonnen (Leinie). Niet al te lang natuurlijk want in de middag moest Finn echt even een slapie doen anders ging het niet goed komen ‘s avonds bij het honkballen en dat zou zonde zijn. Even voordat we weggingen ging nog wat te drinken halen bij jet paviljoen. Moest eigenlijk best lang wachten voordat ik geholpen werd en betaalde uiteindelijk $9 voor 3 flesjes Gatorade. Geen probleem, het is vakantie. Werd mevrouw nog pissed ook dat ik geen fooi gaf. Hmm, volgens mij krijg je voor $9 in de supermarkt 12 flesjes… Fooi genoeg lijkt me zo. Niet gereageerd en het drinken smaakte heerlijk… Finn lag lekker te slapen in de auto, maar werd weer wakker bij het hotel. Eerst even zwemmen en al het zand wegspoelen. Dat voelde een stuk beter en toen naar boven en Finn in zijn bedje. Wij hadden nog geen lunch op, maar omdat de Mac toch vlakbij zat dan maar even een broodje daar scoren. Stilletjes weggeslopen en Leinie bleef bij de slapende Finn. Toen ik echter vrij snel terugkwam met de broodjes was ie ineens klaarwakker. Hij moest en zou ook mee smikkelen. Nou vooruit dan maar. Even lekker mee eten en daarna ging Leinie naar de pool en bleef ik bij Finn en pakte lekker de laptop erbij. Maar slapen wilde Finn pas na een half uur. Toen wiste we al, dat ie niet blij ging zijn als we em zo wakker moeten maken om naar het honkbal te gaan. En ja hoor. Finn werd wakker gemaakt nadat ie maar een uurtje geslapen had en was zwaar chagrijnig. Maar omdat we inmiddels weten hoe dat werkt, zorgen we eerst dat ie rustig wordt. Dan krijgt ie altijd iets lekkers te eten en pas als ie weer wat tekenen van leven vertoont dan kleden we em aan en kan ie mee. Zo ook nu en prima op tijd vertrokken we naar Tropicana field, het honkbal stadion. We besloten niet op het parkeerterrein van het stadion te parkeren, maar zo’n 100m ervoor. Dat scheelde toch maar weer mooi $5. Rustig naar de kassa gelopen voor tickets en zoals verwacht was het redelijk rustig. Slechts zo’n 14.000 bezoekers. Later deze week spelen ze tegen de Yankees en dan zal dat aantal rond de 30.000 liggen. Zonder problemen 2 tickets voor $40 gekocht en het stadion binnen. Op zoek naar onze plaatsen en uiteraard moesten we aan de andere kant van het stadion zijn. Daar aangekomen lukte het ons weer om plekken te krijgen waar je ook met een rolstoel komen kan, dus ook met de buggy van Finn. Prima uitzicht en de vrijheid om Finn neer te zetten en te manoeuvreren. Als er een steward langs komt en Finn ziet, komt ie even later terug met een echte bal en geeft em aan Finn. WOW, wij nog blijer dan Finn natuurlijk en even later wordt het nog mooier. Hij vraagt de bal even terug en brengt em dan weer naar ons en heeft em laten signeren door de pitcher coach van de Rays. Dat is natuurlijk een supermooi aandenken voor ons kleine mannetje. Die gaat in een mooi glazen doosje of zoiets. Achteraf gezien zien we ook een bijzondere wedstrijd. Buiten het feit dat we een Grand-slam homerun van de Rays te zien krijgen gooit de pitcher van Tampa Bay een no-hitter. Hij geeft dus geen enkele honkslag weg aan Detroit. Dat gebeurt toch niet al te vaak en wordt gezien als een groot iets hier. Mooi dat we het meemaken. Natuurlijk ligt Finn deze avond weer veels te laat in bed, maar hij heeft zich erg goed gehouden en het was zoals bijna elk jaar inmiddels weer fantastisch om naar een honkbalwedstrijd te mogen gaan. Dat gaan we proberen er in te houden. Morgen gaan we naar de villa en als ik nog heel laat voor het slapen de mail nog even check hebben we een mooie meevaller. We kunnen er al om 12.00 uur in. We hebben er zin in!

Sarasota

Vandaag een rustig ritje richting Sarasota. Het is niet zo lang rijden dus we doen rustig aan en ontbijten eest even lekker in het hotel. Daarna alle spullen weer verschepen naar de auto en we kunnen weer op weg. Al vrijsnel komen we aan in Sarasota en besluiten eerst het stadje maar even te gaan verkennen. Daar aangekomen blijkt er een soort markt plaats te vinden. Dat verkennen we rustig en terwijl we nog wat verder lopen blijkt er eigenlijk niet zo heel veel te doen te zijn. Het is weer flink warm en als de markt om 12 uur ook is afgelopen wordt het gelijk ook een stuk rustiger op straat. We maken even een sanitaire stop in een plaatselijke supermarkt en stellen de tomtom in op een subway. Altijd lekker zo’n gevuld foot-long broodje rosbief. Dat gaat er wel in. Terwijl we het broodje rosbief eten regent het buiten. Oh jee, we gaan toch niet weer een regenachtige dag krijgen hè? Maar als we het broodje ophebben, dan is het alweer droog en de zon komt er weer door op weg naar het hotel. Het ligt even erbuiten vlakbij het rustige Sarasota airport. Daarom is de prijs ook zo belachelijk goedkoop voor een mooie kamer. Groot bed en megagrote tv en zit, bank, lounge gedeelte. Ruimte zat dus voor het bedje van Finn. Natuurlijk moet er eerst weer gezwommen worden met Finn en na een uurtje gaat ie zijn slaapje weer doen. Heerlijk vindt ie dat en zo kunnen wij het eigenlijk elke avond een beetje later maken dan normaal in Nederland en hebben wij zo ook iets aan de avond, al is het ook wel heerlijk om lekker op zo’n tv een filmpje te kijken terwijl Finn slaapt. Vanavond maar weer eens eten op een foodcourt ergens en even shoppen nog. Dat doen we in het nabij gelegen Ellenton. Zo’n 20 minuutje rijden en er zijn weer leuke spulletjes hoor. Heerlijk rondslenteren en kijken of er nog wat te halen valt. De echte grote slag die moeten we natuurlijk in Orlando slaan. Na een relaxte avond weer terug naar het hotel en daar lekker even tv kijken. Morgen naar St. Petersburg. We zijn benieuwd.

Naples II en III

Deze keer geen ontbijt op de kamer, maar gewoon ontbijten beneden want dat zat er bij inbegrepen. En best veel keus eigenlijk. Dus dat was prima verzorgd in dit toch al splinternieuwe hotel en dat voor nog geen $40 per nacht. Het lag misschien een beetje afgelegen, maar even in de auto en die brengt je uiteindelijk ook overal naar toe. We hadden geen plannen voor deze dag dus we begonnen maar eens richting downtown Naples te rijden. Tomtom weer ingesteld en ok, we waren in Naples, maar was dit nu het centrum? Ook wel eens leuk om gewoon rond te rijden en zo stuitten we op Naples Zoo. Finn is gek op beestjes en voor $40 konden we met zijn 3-en naar binnen. Een hele leuke zoo overigens, leuk opgezet en leuke beestjes. Niet supergroot, maar dat is niet zo erg, want het was weer warm… heel warm! Maar we raken er aan gewend. Bij een show met slangen schoot Finn weer in de stress. De zookeepers kwamen langs lopen met een slang en daar hield Finn duidelijk niet van! Toch nog even blijven zitten en toen via de achterdeur weer weg en verder de zoo in. Net op tijd voor het voeren van de alligators. Leuk om te zien (nu wel ;)) hoe dicht bij de zookeeper mag komen en natuurlijk de mededeling: Don’t try this at home. (we waren het niet van plan…) Finn vond het prachtig. Na een tijdje lopen en veel drinken en het zoutgehalte van Finn op peil houden (meneer at gewoon een heel zakje chips op!...) was het tijd om de zoo vaarwel te zeggen en een strand op te zoeken. Al rijdend kwamen langs hele leuke huisjes en leuke buurten en min of meer per ongeluk parkeerden we vlakbij de pier waar ook een heerlijk strand bij lag. Natuurlijk eerst even ruzie maken met de parkeermeter. (nummer van je plekje onthouden, juiste opties intoetsen, voldoende geld inmikken, bonnetje afdrukken) Heel veel handelingen voor een paar uurtjes stilstaan. Maar eerlijk is eerlijk: heerlijk water en lekker rustig en gezellig en zelfs Finn ging graag zwemmen in deze lekkere bijna golfloze zee. En zo brachten we een paar uurtjes heerlijk relaxed door. Finn vond het in ieder geval heerlijk! (alleen dat zand… kunnen ze niet gewoon gras aanleggen bij de zee?...) Daarna even terug naar het hotel waar Finn samen met mij even ging slapen (ik achter de laptop) en Leinie bij het zwembad ging hangen even. Rond etenstijd werd Finn weer wakker en konden we naar een mall tegenover de Zoo om daar wat eten te zoeken. Dat lukte prima want ze hadden er een heerlijke foodcourt! Zo kwamen we alle 3 aan weer een lekkere betaalbare maaltijd en sloten we af met een stukje shoppen (werd alleen kijken) en als toetje een shake. De rij bij de Mac was echter langzaam en te lang dus min of meer toevallig bij de Dairy Queen uitgekomen en daar hebben ze wel heel erg lekkere shakes. Die gaan we erin houden! Toen was het alweer bedtijd voor Finn en gingen we weer richting hotel. Finn ging lekker slapen en wij keken nog een filmpje. Morgen weer naar het strand.



De volgende dag wilden we graag weer naar het strand, maar was het zwaar bewolkt en zelfs een paar spettertjes. Nader onderzoek wees uit dat tropische storm Bonnie onze kant heen ging. Leek allemaal niet zo heftig te zijn nu, dus dan maar weer een dagje shoppen. Weer een outlet opgezocht en in regenachtig weer er naar toe gereden. Was best druk, want er waren natuurlijk meer mensen op dit idee gekomen. Lekker rondgestruind en een paar leuke dingetjes voor Finn gekocht. Toen even naar de publix aan de overkant om onze eigen lunch bij elkaar te kopen en daar ook lekker op te eten. Broodje aardbei en rosbief en knijpfruit voor Finn. Daar is ie thuis ook helemaal gek op en hier dus ook. Daar moeten we er de komende dagen maar flink van inslaan dan. Beter dan alle patatjes (Finn zegt steeds “pat!” ) want hier zitten nog wat vitamines in. Terwijl we over de parkeerplaats lopen rijdt er een auto nogal provocerend achter ons aan en blijft dit doen totdat ze een plekje dichtbij de winkel heeft, terwijl er toch echt plek zat is! Niet geheel vreemd dat ik dan ook een paar keer naar achteren kijk en denk: wat een gek joh! Maar ik zeg niks. Niet nodig, lekker ontspannen en heerlijk op vakantie. Stapt ze uit en blèrt gelijk: Waarom kijk je nu steeds? Ik doe toch niks? Ik rij jullie niet overhoop en ik ben heel beleefd!.... ja hoor mevrouw, bye bye. Verkeerd geslapen of zo. We kunnen er om lachen. Nog even terug naar de outlets en verder gekeken, maar niets meer gekocht. Finn werd weer moe en hij moest weer even slapen van ons. Terwijl we terugreden begon het toch behoorlijk te regenen en ietsje te waaien. Blijkbaar was dit toch echt de zo beruchte tropische storm Bonnie. Eenmaal aangekomen op de hotelkamer begon het echt wel even te hozen maar erg lang duurde dit niet. Finn was uitgeslapen en wij gingen naar de Naples plaza. Een leuke mall met alle bekende merken en natuurlijk een goede foodcourt. Lekker gegeten en winkeltjes gekeken. Heerlijk relaxed dus. Ondertussen wij naar buiten kijken of het nog echt ging stormen, maar nee hoor het bleef droog en er kwam steeds meer blauwe lucht. Een lekkere avond uiteindelijk alleen jammer dat we vandaag niet naar het strand zijn geweest. Dat doen we dan maar ergens verderop deze week. Morgen naar Sarasota, maar rustig aan want we hebben geen haast.

Everglades

Nadat we weer een lekker ontbijtje hadden genuttigd op onze kamer sleepten we onze spullen weer naar beneden om alles weer in de auto te laden die gelukkig dicht bij de garage lift stond. Altijd weer een hele operatie, maar je wordt er handig in. Bij het uitchecken nog een minimale meevaller, want het parkeren kostte “slechts” $44 ipv de gedachte $52. Scheelt toch weer hè. (blijft natuurlijk veel te veel) Vandaag zetten we koers naar Naples aan de westkant van Florida, maar we nemen de 41 die ons langs en door The Everglades zal brengen. Deze keer stuurde tomtom ons wel keurig langs de tolpoortjes en na een uurtje rijden stonden we bij Shark valley, waar we het park ingingen. Na even onze opties te hebben bekeken besloten we te gaan fietsen door het park en op jacht te gaan naar Alligators. Gelukkig hadden ze een kinderzitje voor Finn en gingen we gewapend met de nodige gatorade (het zit hem in de naam denk ik…) op pad. In het beging stukje kon je een enkele kleine gator zien, maar je hoorde er best veel. Maar het was warm..heel warm. Veel drinken dus en aan ons lag het niet, maar de gators lieten zich verder alleen horen en niet zien. Na een uur besloten om te keren en de tocht te beperken tot 2 uurtjes. Net toen we dachten dat we geen grote meer zouden zien, trapten we precies tegelijk op de rem en zagen we een redelijk grote stil liggen in een stukje open water. Ook voor hun was het warm natuurlijk. Snel filmen en foto’s en aan de andere kant van de weg zag ik er nog 1. Een kleine weliswaar, maar we gingen gelukkig niet zonder lege handen weg. Met iets koeler weer vindt je er veel meer natuurlijk, maar dit was beter dan niets. Al die tijd goed blijven drinken in de hitte en ook Finn deed het fantastisch! En weer hield ie zijn hem goed zitten. Het was tijd om de verkoeling van de airco weer op te zoeken en onze koers verder te zetten richting Naples. Die rit duurde niet zo heel lang, maar tomtom stuurde ons wel langs het juiste hotel, maar wilde ons daarna toch echt op een soort industrie terrein afzetten met de boodschap bestemming bereikt. Dan de tomtom maar even uit en terugrijden naar de plek waar we het hotel zagen en zo kwamen we er ook. Gebeurt niet al te veel gelukkig dat de tomtom ernaast zit. Na een stuk autorijden, was Finn erg moe en ging ik met hem op de kamer ff slapen en Leinie even een boekje lezen aan het zwembad. Tijd voor ontspanning moet er immers ook zijn. Na deze pauze zette we koers naar de Miromar Outlets. Het viel ons op dat het daar zo rustig was. We beken weer onze favoriete winkels (Nike, Tommy, RL, Gap, etc) maar veel kochten we niet. We houden ons nog steeds in. Een mooie outlet hoor deze, maar als het zo rustig is mist het sfeer en het miste een goede foodcourt. Na een snelle snack was het alweer laat en gingen we huiswaarts. Morgen nog geen plannen, maar wel even bij het strand kijken.

Miami II en III

Op het moment dat ik dit schrijf zitten we al in de villa. IK loop meer dan een week achter met mijn blog dus vandaar ook Miami in 1 x er op zetten.



Nadat we lekker op de kamer ontbeten hebben gaan we weer vroeg op pad over de bruggen vanaf Key West naar Miami. Dit wordt weer een lange rit en we zijn benieuwd hoe Finn zich houdt. Tot nu toe gaat het goed en na vandaag worden het ook geen extreem lange ritten meer. Ook nu is de route weer erg mooi, ondanks dat we em al een keer gereden hebben. We stoppen onderweg 1 x om even voor Finn te zorgen en voor onszelf uiteraard en daarna speren we weer door richting Miami. Altijd even spannend als je een grote stad binnen komt rijden. We willen eigenlijk buiten de tolwegen omrijden, maar dat lukt blijkbaar niet altijd. En er gebeurt ons wat, iets wat eerder deze vakantie ook al een keer gebeurde. We rijden door een sunpass poortje omdat de cash poortjes verbouwd worden of de weg die er door heen gaat. We zijn benieuwd wat dat gaat opleveren. Geen enkel probleem om een dollar of zelfs minder te betalen, maar wat nu als je niet kan betalen? Misschien even mailen naar Alamo… Heeft iemand dit vaker gehad? Uiteindelijk vinden we natuurlijk dankzij tomtom wel weer vrij makkelijk ons hotel in downtown Miami. Het Marriott hotel wat aan een mega verbouwing onderhevig is. Daar merken we eigenlijk weinig van want het gaat met name om de eerste 2 verdiepingen en de rest draait gewoon lekker door. Prachtige kamer op de 29ste (!) verdieping met nog net mooi uitzicht over de Biscane Bay. Leuk zwembad ook zien we vanaf bovenaf en natuurlijk moet er met Finn even gezwommen worden. Daar is ie helemaal gek van! Bij het zwembad komen we nog even aan de praat met een Nederlander die hier inmiddels 14 jaar woont, maar geboren en getogen is in Deventer. Hij vond het erg leuk om met Nederlanders te praten en was hier ooit verzeild geraakt via een baan op een cruise schip en verkocht nu medische producten en het ging hem erg goed. Was 2 jaar geleden verhuisd van Chicago naar Naples en het leven beviel em goed hier in Florida. Wij begrijpen em wel . Na zijn vrouw gezien te hebben vermoeden we dat het plastische chirurgachtige producten zijn die ie verkoopt, want mevrouw zag er uit alsof er een goede stukadoor aan te pas was gekomen. Maar wel leuk om even te kletsen hoor. Finn sloot gelijk vriendschap met zijn 3-jarige dochtertje en leende wat van zijn spelletjes uit. Na het zwemmen gingen we naar het Bayside Marketplace, een mall in downtown Miami. Daar konden we even lekker eten en scoorden we nog wat spulletjes voor Finn en keek Leinie nog even voor zichzelf, maar slaagde uiteindelijk niet. Wel een mooi plekje dit trouwens. We wilden het niet te laat maken en moesten nog ergens een pakje melk voor Finn kopen. Tomtom ingesteld op dichtstbijzijnde Publix en rijden maar. Maar de buurt waarin we reden werd er niet beter op en de Publix bestond ook al niet en het werd donkerder en donkerder. Terug naar het hotel dan maar en we kwamen nog langs een Walgreens. Daar dan maar even naar binnen en hoewel ook geen lekkere buurt (misschien overdrijven we hoor, maar je neemt liever geen risico.) vonden we snel een melkie en wat te snaaien en gingen we snel weer naar het hotel. Dit ging gelukkig goed en Finn nam zijn melkie en wij gingen nog even lekker een filmpje kijken met laptop en tv. Toch goed dat we de HDMI kabel gekocht hebben. Morgen naar Miami-beach. De volgende ochtend namen we weer ontbijt op onze kamer en wilden dat eigenlijk op ons balkonnetje doen op 29 hoog, maar dat durfde ik eigenlijk met Finn niet zo goed. Meer mijn eigen angst natuurlijk! Ontbijtje binnen smaakte ook prima en nu op naar Ocean Drive bij Miami-beach. Parkeergarage via tomtom snel gevonden en nu op naar de Beach. Lekker warm weer en een behoorlijke wind zeg! Het zand vloog in de rondte en de golfjes waren er ook naar, al viel het wel mee hoor. Maar de life guards vloten iedereen terug die net even te ver het water inging. Ikzelf had niet echt zin om te zwemmen en Finn vond de golven veels te eng, maar Leinie ging het water wel even in. Voelde wel lekker aan hoor, maar omdat Finn weer in de stress schoot (hij moet echt aan alles eerst wennen voordat ie het leuk vind, maar daarna gaat het meestal goed) bleef ik op het strand en bleven we ook niet zo heel erg lang. Daarna nog even de winkeltjes gekeken op Collins Avenue en toen weer terug naar de auto. Even een Publix opzoeken en het ontbijt en/of lunch voor morgen bij elkaar kopen. De koelbox was mee dus we konden er wel wat dingen instoppen die goed zouden blijven. We gingen daarna naar de Aventura Mall. Die was zo gevonden en daar konden we even heerlijk in de airco alles bekijken en iets te eten nemen. Een mooie mall en dat was wel weer even lekker kijken geblazen, want we houden ons nog erg in met shoppen. Je moet natuurlijk wel iets te doen hebben in de laatste week! Ik at voor slechts $5 een heerlijke nasi met Chicken Teriyaki en het smaakte mij en mijn mannetje weer uitstekend en toen Leinie ging proeven ging ze het ook maar even halen. Lekker, redelijk gezond en niet duur! En zo maakten we de dag lekker vol en konden we tevreden naar ons hotel terug. We hadden even lekker geproefd aan Miami en het was goed zo. Morgen gaan we door de everglades naar Naples voor 3 dagen en da’s heerlijk voor Finn en voor ons. Even niet zoveel in de auto en genieten van zwembad, shops en strand.

Key West I en II

Deze keer 1 verslag over 2 dagen. We lopen hopeloos achter met ons blog en hopen zo iets in te lopen.



Uitstekend geslapen in het Westin hotel en rustig aan gedaan in de ochtend. Alle spullen weer naar de auto versleept en daarna een kwartje in de parkeerautomaat vlakbij de Starbucks, waar we ons ontbijtje gingen halen. Dat smaakte prima en toen snel op weg, Omdat het zaterdag was reden we vrij snel de stad uit. We waren op de goede route en eens te meer bleek dat we erg veel steun hadden aan de tomtom. Leinie was een beetje huiverig voor alle bruggen die we tegen zouden komen, maar gaande de rit bleek dat en het uitzicht en de route erg mee vielen. Finn was inmiddels in slaap gevallen en we reden in 1 ruk door naar Key West. Natuurlijk sla je dan mooie stukjes over, maar met een kleine bij je probeer je de tijd zo goed mogelijk te verdelen. Rond lunchtijd vonden we ons hotel: The Crown Plaza op Duval Street. De onofficiële hoofdstraat van het eiland. Van hier uit konden we alles wel lopend bekijken. Nadat we erg vriendelijk en keurig waren ingecheckt, zochten we de auto weer op om even boodschapjes te doen en iets te eten. Na de lunch was het tijd om even lekker te gaan zwemmen en Finn de nodige aandacht te geven. Het water was weer heerlijk en we genoten weer volop van ons kleine mannetje. Hij is duidelijk gek op water. Ok de zee nog niet, maar dat gaan we nog wel even oefenen. Na een tijdje sloeg e vermoeidheid toe bij Finn en ging ik met ons mannetje even een kleine pauze houden en bleef Leinie nog even van de zon genieten. Finn moest natuurlijk goed uitgeslapen zijn, want we wilden van het gezellige avondleven en de zonsondergang genieten. Rond 18.00 uur was Leinie ook weer boven en konden we schoon en fris op pad. Het was gezellig druk op straat en we merkten hoe relaxed iedereen hier was. We sjokten lekker door naar Mallory Square waar we de straatartiesten gingen bekijken en de zonsondergang mee konden gaan maken. Deze was weer erg mooi en we genoten, totdat… Er was een straatartiest vermomd als Spiderman en Finn schoot echt volledig in de stress bij het zien van deze superhero. Hij klom helemaal in me en trilde helemaal en riep maar NEE, die meneer Nee… Hahaha. We hielden em vakkundig weg bij spiderman en hij werd gelukkig weer rustig. Morgen goed oppassen dus voor Spiderman. Ondertussen hadden we nog steeds niets gegeten en dat deden we dan maar op de terugweg naar ons hotel. Beetje laat maar het smaakte prima. Leinie een lekkere burger en ik Chickenfingers en patatjes. Smaakte overigens prima en dat vond Finn ook want hij smikkelde lekker mee. Rond half 10 waren we weer op de kamer. Finn doodmoe natuurlijk en die sliep snel terwijl wij nog een beetje gingen lezen en/of op de laptop gingen bloggen of internetten. De volgende ochtend genoten we weer van een zelf gemaakt ontbijtje en leek het ons leuk om vandaag lekker te gaan fietsen op het eiland. Het bleek echter niet zo makkelijk om een fiets met een kinderzitje te huren. De dichtstbijzijnde verhuurder verwees ons door naar een andere verhuurder, op een paar minuten afstand lopen. Daar aangekomen had ook hij geen kinderzitjes, maar hij ging wel even bellen voor ons. En jawel hoor: iemand kwam 2 fietsen bij ons hotel afleveren, waarvan 1 met een kinderzitje. Nog geen half uurtje later zaten we op de fietsen ($40 voor 24 uur, vond ik wel meevallen) en konden we de boel gaan verkennen. Nog even schrikken, want Finn moest een helmpje op en we weten dat ie dan in protest komt, maar na enig aandringen liet ie em keurig zitten en konden we zonder problemen op pad. Allereerst fietsten we naar het “most southern point” Zoals je al hoort, het meest zuidelijke puntje van de VS, waar je met goed weer Cuba moet kunnen zien liggen (dat was nu niet het geval). Leuk om daar een foto van te hebben, maar er stond een rij!! Daar hadden we no even geen zin in en we zouden later nog wel even terugkomen. We kronkelden over het eiland en kwamen uiteindelijk weer in de buurt van Mallory Square. Daar in de buurt lag nog een gigantisch cruiseschip. Altijd leuk om even te bekijken. Omdat het weer erg warm was en we behoorlijk aan t zweten waren namen we een drink pauze en gingen daarna weer verder. Plotseling werd het erg donker en barstte er een hoosbui los. Mooi op tijd vonden we een schuilplek en na een kwartiertje konden we weer verder. Finn begon flink te gapen en het leek ons verstandig dat ie even aan zijn middagdutje begon. We fietsen terug naar het hotel en terwijl we de fietsen op slot gingen zetten ging Finn de regendans doen in de plassen. Een erg leuk gezicht. Terwijl Finn met Leinie even de kamer op gingen en Finn even ging slapen reed ik naar de supermarkt om de lunch te halen en een hdmi-kabel te kopen (was ik van huis vergeten). Zo kunnen we de laptop aansluiten op de tv’s in de hotels en kunnen we vanaf de harde schijf een dvd-tje kijken als Finn slaapt. Zo hebben we een relaxte avond en is het minder erg dat je vanwege Finn wat vroeger op de kamer bent . Nadat Finn weer wakker geworden is en we samen hebben gegeten gaan we weer op pad met de fiets. Wederom is het druk bij het zuidelijke puntje dus bewaren we de foto tot de volgende ochtend. Na een tijdje dreigt opnieuw de regen te gaan vallen en besluiten we de fietsen te stallen en te voet verder te gaan. Heerlijk lekker sloom slenteren en genieten. We besluiten het avondeten te nemen bij het Hardrock cafe. Daar eten we altijd wel 1 of meer keren in Amerika. Ook nu worden we weer prima geholpen en eten we redelijk. Finn smikkelt weer mee uiteraard en ons valt op dat we echt niet de enige zijn met een klein kind op reis. Na het eten gaan we weer richting Mallory Square en schiet Finn weer even in de stress bij de aanblik van Spiderman. We lopen rustig terug naar het hotel en zuchten.. Key West was erg leuk en morgen gaan we alweer weg. Op naar Miami.


Ps foto’s volgen nog, maar door de drukke dagen valt het niet mee op de blog op orde te krijgen. We lopen nu nog slechts een paar dagen achter .

Sawgrass Mills Mall

Vanochtend vroeg opgestaan na een goede nacht. Leinie riep me snel het balkon op, want er was veel activiteit buiten. Er was een golftoernooi gepland en voor alle deelnemers was er een lopend ontbijtbuffet uitgestald. Zou ik snel wat clubs huren en?..... Toch maar niet, alhoewel… toen ik enkele deelnemers de bal zag slaan… Dat kan ik beter! Uiteindelijk met zijn 3-en op het balkon ontbeten en daarna de hele boel weer naar beneden versleept om bij valet parking de auto op te laten ophalen en koers te zetten naar een mega outlet mall in Fort Lauderdale. Dit was zo’n 45 minuten rijden en toen stopten we op het parkeerterrein van de mall. Zag er zo van buiten niet zo heel groot uit, maar ik wist dat ie groot was dus dat zouden we nog wel uitvinden. Als eerste stopte we bij de Ralph Lauren winkel en toen we daar binnen aan het snuffelen waren voor ons aankomende neefje/nichtje barstte buiten een mag hoosbui los. Goede reden om binnen te blijven en uiteraard weer iets te kopen. En zo ging het eigenlijk de hele dag door. Terwijl we dachten dat ze niet veel hadden werden er wel weer leuke dingen voor Finn gekocht. Zelf slaagde ik natuurlijk (zoals elk jaar) bij Nike met schoenen en shirts en sokken. De kinderen op school zouden schrikken als ze me zouden zien lopen in de gymles zonder Nike kleren… Ook aten we nog heerlijk op de foodcourt en Finn liet maar weer eens zien gek op noodles te zijn. Papa’s halve bordje verdween weer in zijn buikie. Na de nodige uurtjes shoppen gingen we weer verder richting Coral Gables in Miami. Goed opletten met rijden dus, maar tomtom bracht me weer feilloos voor de deur van de Westin Coral Gables. Vriendelijke mensen en een prima kamer wederom. Omdat het shoppen behoorlijk lang duurde konden we nog maar even de straat op om even rond te kijken en een hapje te eten bij Denny’s. Smaakte prima en daarna rustig naar de kamer en ons opmaken voor de mooie maar lange rit naar Key West.

Van giraffe tot strand,

Vanmorgen vroeg eerst lekker ontbeten in het hotel en daarna even langs de walmart voor wat boodschapjes. We moeten natuurlijk wel wat te smikkelen en te drinken hebben voor onderweg. Onze eerste stop zou zij bij The Lion Country Safary even buiten West Palm Beach. Finn had geen zin om te slapen en begon een beetje te jengelen met nog een uurtje te rijden. Dat hield ie vol totdat we da afslag namen naar het park. Het werd ineens stil. Finn lag te slapen. Lekker was dat. We wilden em al die beestjes niet onthouden en we maakten em wakker. Dat was maar goed ook, want ons mannetje genoot van alles. Van de struisvogels, tot de leeuwen en de neushoorns en de zebra’s. Zijn grote favoriet was echter de giraffe. Vooral toen er eentje vlak langs de auto kwam lopen en deze was echt heel groot! Daarna even lekker met zijn 3-en de lunch buiten opgegeten op het parkeerterrein, voordat we weer verder reden naar Hallandale Beach. Ook dat was ietsje meer dan een uurtje rijden en uiteraard viel Finn nu wel gelijk n slaap. Bij het hotel aangekomen wisten we niet precies waar het hotel nu was. Tomtom zei bestemming bereikt, maar we twijfelden of we de golfbaan nu op moesten rijden of niet. Dat moest dus wel en we kwamen tussen de kouwe kak te lopen. Alleen valet parkeren en mega grote en/of luxe auto’s stonden er of gingen weer. En toch echt maar $61 betaald met priceline. Alle spullen werden naar boven gebracht en daar moest dus ff een tip betaald worden. De kamer was mooi en had een balkon en een hele mooie badkamer. Ruimte genoeg voor ons 3-en. Eerst maar even zwemmen dan met ons mannetje. Bij het zwembad aangekomen trok ons Finnetje weer veel bekijks van oude rijke oma’s ( zegt Finn) en zelfs 1 die 5 jaar in Nederland gewoond had en dus ook een paar woorden Nederlands sprak. Dat was leuk. Na lekker gespeeld te hebben zochten we wat te eten maar eerst wilde we even naar het grote zuster hotel van Westin, direct aan het strand. Daar konden we gratis parkeren (ok ook valet, met een tip van een paar dollar dus bijna gratis). In dat hotel keken we onze ogen uit. Mega groot en mega luxe en toch geen kouwe kak. Een supermooi zwembad ( 2 eigenlijk) en uitzicht op de oceaan. Hoewel lastig met de buggy, toch even het strand op en de voetjes in het water, wat overigens een heerlijke temperatuur had. Finn schoot in de stress, want hij is geen grote golven gewend en vond het maar niks. Al dat zand ook aan je handen en tenen (hij heeft toch echt een zandbak thuis…) en dan dat gekke water erbij. Dat wordt dus nog ff flink oefenen deze vakantie. Maar dit hotel daar hadden we ook graag gezeten! Al was het andere hotel ook heel mooi hoor. Toen werd het tijd voor een hapje eten en we hielden het simpel deze keer. Gewoon een gebraden kip gehaald bij de Publix en een brood erbij en een sappie. Finn kreeg een broodje pasta en at met ons mee en we zaten heerlijk op ons balkon te smikkelen. Finn ging lekker slapen en wij bleven nog even zitten. Morgen naar Sawgrass Mills Mall in Fort Lauderdale. Een hele hele hele grote outlet mall. Ben benieuwd of ze nog leuke spulletjes hebben. Daarna rijden we door naar Coral Gables in Miami, waar we zullen overnachten.

Outback, Money back

Deze ochtend startte we met een ontbijtje op onze eigen kamer. Had prima geslapen, maar was natuurlijk weer veels te vroeg wakker.. 5 uur dit keer dus we gaan licht vooruit. Finn sliep tot 7 uur en was gelijk in zijn ritme. Hij was gister natuurlijk uitgeput dus dat hielp wel. We begonnen om het stadje te bezichtigen, want daar waren we gister niet aan toe gekomen. Snel een parkeerplek gevonden en we begonnen onze wandeling en merkte al snel dat het weer lekker warm was. Na een tijdje waren onze ruggen nat van het zweet en had zelfs Finn een paar druppeltjes op zijn voorhoofd. We gingen bij de citadel even naar binnen en voor een paar dollar bekeken we hoe dit Fort dienst heeft gedaan vroeger. Leuk om te vermelden is dat we in deze hitte bovenop de citadel liepen met de buggy en Finn. Inderdaad we hadden em getild. Gekkenwerk maar ach….



Dat was best interessant, maar we gingen verder het stadje in en kwamen in allerlei kleine gezellige straatjes en kochten nog een veel te duur ijsje bij veel te chagrijnige winkelmedewerkers. Daarna weer naar de auto en naar de airco. We hadden een lange rit van 300km tegoed. Onderweg even gepicknickt en voor de rest lekker doorgereden en veel de cruise controle aangehad. Even na 4-en kwamen we aan bij ons hotel net nadat we nog even getankt hadden. IK probeerde net als altijd te pinnen aan de pomp, maar er werd om een postcode gevraagd. Dus heel bijdehand 90210 ingevuld naar de gelijknamige serie: Beverly Hills, maar dat lukte mooi niet. Dan maar aan de kassa betalen.


Aangekomen in het hotel, was het tijd om even lekker te zwemmen met Finn. Het water was heerlijk en Finn had natuurlijk weer even opstart problemen, maar vond het al snel leuk en we vermaakte ons een klein uurtje. Daarna ging ik met Finn even een slaapje doen en mama bleef nog een uurtje in de zon zitten en een boekje lezen. Finn viel supersnel in slaap en ik vermaakte me even met de laptop en internet. Toen kwam Leinie terug en maakten we ons klaar om te gaan eten bij de outback. Deze lag naast het hotel dus dat was makkelijk. Maar Finn dacht er heel anders over. Hij wilde maar niet wakker worden en we hadden echt een half uur nodig om er een klein beetje leven in te krijgen. Uiteindelijk konden we dan toch op pad.


Bij de outback bestelde ik The Melbourne (lekkere grote hap vlees) en Leinie de grootste Sirloin steak. Het smaakte ons uitstekend en Finn at ook een paar patatjes mee en dronk wat. Hij was nog steeds niet helemaal wakker.. Wakker werd hij pas toen de serveerster per ongeluk de borden uit haar handen liet glijden en de ketchup bovenop Finn en zijn buggy kwam. Gelijk paniek in de tent en zelfs de bedrijfsleidster kwam haar excuus maken en ze kwamen met spa rood en doekjes om de kleertjes en de wagen van Finn weer schoon te krijgen. We bleven rustig en maakte ons niet druk al was het wel wat zonde van vooral de wagen en zijn korte broek. Toen we de rekening kregen was het drinken op rekening van het huis gekomen en was er nog eens $20 vanaf gehaald. Dat vonden we dan weer zielig voor de serveerster en we maakte van de $23, toch maar $30. We vonden het netjes opgelost zo en hadden eigenlijk heel erg goedkoop en lekker gegeten. Het was tijd om naar het hotel te gaan en lekker te gaan slapen met zijn drieën Morgen naar Hallandale voor Miami en na Fort Lauderdale. Een hotel op een golfbaan. We zijn benieuwd.

St Augustine

Jetlag. Altijd iets waar je mee te maken krijgt de eerste paar dagen. Soms ben je het snel kwijt en soms duurt het effe wat langer. Ondanks het late naar bed gaan van 22.30, was ik om 03.00 alweer effe wakker en na wat draaien om 04.00 helemaal. Finn was nog in dromenland dus dat gaf ons mooi de gelegenheid om dag 1 van ons blog te maken. Nog zonder foto's, die volgen later.
Nadat Finn zo rond 5 uur ook wakker begon te worden, kwamen we langzaam in beweging. Spullen weer bij elkaar rapen, even lekker douchen en de hele zooi weer naar de (grote :-)) auto slepen. Nog even goed gekeken en het is de KIA Borrego. Had er nog nooit van gehoord, maar hij is heerlijk ruim en rijdt prima. Zeer zeker groter dan een midsize SUV!
Na alles rustig gedaan te hebben gingen we naar Denny's voor een eerste Amerikaans mega ontbijt. Was best lang geleden dat we iets gegeten hadden dus dat ging er wel in. De worstjes werden volledig door Finn opgeëist. Meneer vond ze erg lekker..
Na het ontbijt snel de laatste spullen gepakt en uitgecheckt. We gingen rijden naar St. Augustine. Het, of één van de oudste stadjes in Amerika. De tomtom ingesteld zodat we via een Walmart er naar toe zouden rijden. Na iets meer dan een half uur stonden we weer voor zo'n megawinkel. We moesten natuurlijk van alles hebben. Koelbox, boodschappen en natuurlijk een bal voor Finn. $116 armer gingen we weer verder richting eindbestemming.
Het was niet druk en rond lunchtijd arriveerden we in het Holiday Inn te St Augustine. Daar nuttigden we de lunch die we eerder gekocht hadden en het smaakte weer heerlijk. Helaas was het zwembad stuk, dus zat er niets anders op dan na een outletcenter te rijden. Hoewel de tomtom ingesteld op de Prime outlets, kwamen we er onderweg achter dat de premium outlets meer te bieden hadden. Omdat ze dicht bij elkaar lagen was dit geen probleem en parkeerden we ons "huis" tegenover de Tommy winkel.
En zo liepen we een uurtje of 2 langs allerlei winkeltjes, maar wisten we ons goed in te houden en kochten slechts wat shirts voor Finn bij de Gap en 2 shorts voor mezelf bij Nike. Het was behoorlijk warm dus we sloten af met wat drinken en gingen weer richting hotel.
We hadden mega zin in Pizza en die zat op loopafstand van ons hotel. Als we vroeg zouden gaan eten dan konden we vanavond nog even het stadje bezichtigen. Dus voor 6 uur liepen we naar de Pizzahut en konden we lekker smikkelen. We namen samen de favoriete pizza van Leinie, want dat is ruim voldoende voor 2 personen. Voor Finn hadden we voor $3 spaghetti. Dat was natuurlijk veel te veel voor em. Bovendien zat ie mee te smikkelen van ons. De spaghetti bleef dus staan (niet erg voor $3). Finn werd erg moe nu en stortte haast in. We rekenden af en besloten de volgende ochtend het stadje in te gaan en nu Finn te laten slapen. Zelf konden we ff bloggen en relaxen, want we waren zelf ook nog wat moe.
Zo gebeurde het dat Finn lag te slapen even na 19.00. Dat Leinie om 20.00 uur plat ging en ik met laptop op schoot in slaap viel en deze om 21.00 weg legde en ook in diepe slaap viel. Morgen St. Augustine in en dan door naar Port St Lucie. Een rit van 300 km om zo in de buurt te komen van Fort Lauderdale en Miami.

Eindelijk, dag 1

Eindelijk was het dan zover. Na zware weken op school (dubbel zwaar, door het warme weer in Nederland) en een zeer boeiend WK met een onfortuinlijke afloop…., was het tijd om de WK kater in Florida weg te spoelen. Ideaal om juist dan lekker weg te gaan.

Door alle drukte was het nog een hele klus om het huis een beetje schoon achter te laten en alles goed te plannen voor vertrek. Maar dankzij het goede plannen en inpakken van Leinie en omdat ik alles weer goed geregeld had (zelfs nog tijdens het volkslied van Oranje in de finale) konden we maandag op stap richting schiphol. Omdat we deze keer pas om 14.00 uur vlogen konden we gewoon de wekker op 7 uur zetten en dat was zelfs een beetje uitslapen al lag ik er na zondag natuurlijk niet al te vroeg in, maar ondanks de deceptie wel redelijk geslapen. Na een laatste check, konden de spullen in de auto en konden we nog rustig ontbijten en Finn in zijn kleren hijsen en zelf ook redelijk rustig aan doen. 9.24 uur zou de trein gaan en dat haalde we dit keer (i.t.t. vorig jaar..) makkelijk. Toch nog zweten, want het was weer lekker warm en benauwd. Zal in Florida niet veel anders zijn.

Keurig kwamen we om 10.15 uur bij de bagage drop-off (thuis al ingecheckt bij onze vrienden van Martinair en de boardingpassen uitgeprint)en niet heel veel later waren we de rugzak en de koffer kwijt en konden we nog wat laatste spulletjes voor Finn kopen. De paspoort controle was ook zo klaar en we hadden nog anderhalf uur voor het boarden. Even iets gegeten en nog wat boekjes voor Leinie gekocht en daarna rustig naar de gate alwaar we na even gewacht te hebben om iets voor 13.00 konden gaan boarden. Natuurlijk duurde het nog tot half 2 voordat we het vliegtuig in konden, maar we hadden prima plekken. Op de 2e rij in economy class. Niet te smal en genoeg beenruimte. Omdat Finn tussen ons inzat hadden we vrij veel bewegingsruimte en konden we zelfs ons hoofd opzij leggen tegen het stoeltje van Finn. Dat viel niet tegen van Martinair. Raar blijft dan wel dat je maar 2 of 3x drinken krijgt en de rest zelf betalen moet. Maar ach je vliegt wel rechtstreeks en dat is toch ook wel wat waard. Doordat er natuurlijk weer passagiers (te) laat kwamen en omdat het natuurlijk weer erg druk was op het vliegveld duurde het toch nog tot 14.50 uur totdat we gingen opstijgen. Ruim 3 kwartier vertraging maar we konden nog wat inhalen onderweg en het leek erop dat we een minuut of 20 later dan de geplande 18.00 uur Orlando tijd zouden gaan landen.

Overigens waren er behoorlijk wat bekende Nederlanders op schiphol: Mark Huizenga, Olympisch judo kampioen in 2000. July, danseres bekend van Dancing with the stars en de persoon die met zijn hele familie in het vliegtuig zat: Danny de Munk.

De vlucht ging prima en het eten was niet verkeerd. Finn kreeg gebakken aardappeltjes, boontjes en kipnuggets. Dat ging er makkelijk in al was het natuurlijk wel “zelf doen” voor ons mannetje. Een yoghurtje toe en wat drinken en zijn buikie zat vol. Toen was het wachten op een slapie, maar dit wilde niet zo vlotten met Finn. Hij schrok steeds wakker dus hielden we em maar bezig met spelletjes en boekjes lezen.. Ondertussen ook zelf wat gegeten en dat viel ook niet tegen. Het was prettig dat we beide aan de buitenkant zaten en dus makkelijk op konden staan en naar toilet konden gaan en/of met Finn even konden lopen.

Natuurlijk slaat toch op een geven moment de verveling een beetje toe. Maar Finn viel dan toch in slaap en wijzelf konden ook even de ogen sluiten. Best een hele zit die negen uur in een vliegtuig, maar dit jaar geen overstap dus dat gaf wel wat rust. Het laatste uur lag Finn lekker op mijn schoot te slapen en kon ikzelf ook even lekker wegdutten. En dat is heerlijk met zo’n klein lief mannetje op schoot.

De landing ging probleemloos en we stonden om 18.30 uur stil en de deuren gingen open. Supersnel hadden we al onze spullen weer gereed en het stoeltje weer aan de trolley gebonden. Dat ging goed en we konden op weg naar de paspoort controle. De rij die daar stond die viel reuze mee! Duurde uiteindelijk toch nog wel ff en de mensen die achter ons stonden waren nog eerder aan de beurt ook omdat er steeds meer poortjes open gingen. Maar klagen deden we niet want we waren er nog redelijk vlotjes doorheen gekomen. Daarna op weg naar de bagageband waar alles er snel was, maarrrrr… Dan ben je er nog niet. De bagage moet weer op een andere band en die gaat weer helemaal naar de hoofd terminal en wij gingen naar de handbagage check. Alles weer af en los en gelukkig ging ook dit weer soepeltjes. Daarna met het treintje naar de hoofdterminal en wachten op de bagage. De rugzak was er snel, maar daarna stond bijna het hele vliegtuig te wachten op nog 1 of meer bagage stukken. Dit duurde toch wel weer 20 minuten. De koffer kwam gelukkig ook en toen naar Alamo om de papieren voor de auto in te vullen. Ook hier weer een tijdje wachten, maar wel grappig dat Danny de Munk achter me stond en ik even aan de praat raakte. Uiteindelijk aan de beurt en de papieren waren snel geregeld. Nee geen aanvullende verzekering graag mevrouw, wat trouwens netjes gevraagd werd en er werd niet doorgezeurd. Toen alle spullen weer verzameld en op zoek naar de auto in de parkeergarage en we werden vriendelijk geholpen door de Alamo medewerker. We hadden de keuze uit Jeep Liberty, Hyundai Santa Fé en de Kia Sorento, nieuwe en oud model. Het werd de Kia. Maar dan een model nog groter dan de Sorento. Mega veel laadruimte en dat ging dus prima passen. Leinie ging voor het uiterlijk en ik ging voor de ruimte. We waren het eens..gelukkig!

Snel alle spullen ingeladen (wat heel erg gemakkelijk ging!) en het stoeltje vastgezet. Tomtom op de iphone gestart, wat altijd even duurt, maar uiteindelijk bracht ie ons probleemloos naar het hotel. Daar snel bedje voor Finn klaargemaakt en ik ging op zoek naar een melkie voor zijn kleine mannetje. Aan de bar beneden kreeg ik gratis een kartonnetje melk mee, maar eenmaal boven gekomen was Finn al in diepe slaap. Toen ging ik nog even op zoek naar een snack en wat te drinken voor ons en om 22.00 uur lag ik uiteindelijk in bed en keek nog even naar het honkbal. Half elf was het tijd om te slapen. Moe maar blij dat alles goed gegaan was. Morgen naar St. Augustine.

Planning

Na in december al een vlucht gevonden te hebben, gingen we ons rustig voorbereiden op het plannen van hoe, wat en waar. Al snel was ik erachter, door het lezen van vele reisverhalen, dat het ene erg leuk idee zou zijn om af te sluiten met een dag of 5 á 7 in een villa. Omdat we vanaf Orlando terug zullen vliegen, werd het een villa in de Orlando/Kissimmee omgeving.
De nodige offertes werden opgevraagd en daarbij ging ik van te voren uit van max $120 per dag. Tevens lette ik erop dat het huis een hekje om het zwembad zou hebben en dat onze kleine Finn er niet zo maar in zou kunnen lopen/rennen/vallen. Na wat onderhandelen met de nodige eigenaren kwam ik uit op $695 voor 6 dagen. En het is de volgende villa geworden: www.emeraldislevilla.com. Gelukkig hadden we nog een koers van $1.40 voor €1. Terwijl ik dit schrijf staat de euro op $1.25.
na veel gebruik te hebben gemaakt van www.allesamerika.nl/forum kwamen we er ook achter dat als we gebruik zouden maken van Priceline en/of Hotwire, dat we dan flink wat geld zouden kunnen besparen. Eerst moesten we echter een route hebben en een idee wat we allemaal wilden doen. (Shoppen, zwemmen, zonnen, lekker eten, natuur bekijken, niet te lange routes en lekker cruisen en shoppen en shoppen niet te vergeten....) Globale route dus uitgestippeld (zie rechterkolom) en toen aan de slag met Priceline. En als je eenmaal merkt dat dat heel veel geld kan besparen, dan wordt het zelfs een beetje verslavend! Het was dan ook eigenlijk een beetje jammer dat op een gegeven moment alle hotels geboekt waren. We hadden weiliswaar geen vrijheid meer om de route te veranderen, maar we hadden wel veel, veel geld bespaard op toch een paar knappe hotels. Uiteindelijk hebben we €850 betaald voor 15 overnachtingen. Niet verkeerd dachten we zo.
Alleen de autohuur restte ons nog. Omdat er op het forum louter positieve reacties waren over www.usareisen.de en dan met name de Equinox bij Alamo, besloten we dan ook met hun in zee te gaan en voor €565 zullen we 3 weken de eigenaar zijn van een midsize SUV. Deze was ook vorig jaar in Vegas groot genoeg voor ons 3-en.
Kortom alles geboekt en mooi binnen ons budget gebleven en nu moet alleen de dollar nog weer een beetje mee gaan werken en dan hopen we ook na al dat shoppen, binnen het budget te zijn gebleven

Wat vooraf ging...

In 2009 waren we in de veronderstelling dat nu Finn nog gratis vliegen kon, dat dit wel weer eens even kon duren voordat we weer naar Amerika zouden kunnen gaan. Immers bij de volgende vakantie zou Finn 2 zijn en dus moest er ook voor hem een stoel betaald worden. De gedachte echter dat we niet zouden gaan deze zomer waren geen prettige...
Dus ging ik (Peter) op zoek om eventueel goedkope tickets te scoren voor de meivakantie. Finn zou nog geen 2 zijn en dus vrijwel gratis kunnen meevliegen en we zouden toch 2 weken vakantie hebben. Echter.... Finn werd al een beetje groot. En de gedachte om met hem meer als een halve dag in een vliegtuig stil te zitten, waren ook niet echt prettig. Plus het feit dat we geen tijd hadden om een jetlag te verwerken als we bij thuiskomst zo snel weer zouden moeten gaan werken. (al zou ons dit niet echt tegenhouden, maar meer voor Finn...) En... we zouden maar 2 weken weg kunnen en we gingen er toch echt liever 3 weken of meer.
OK, mei werd dus niks, maarrrr... als het eenmaal in je kop zit (ok in MIJN kop zit...) dan laat het je niet meer los. Wellicht hadden ze ook nog "betaalbare" tickets in het hoogseizoen. Het was pas december en misschien nog vroeg genoeg om goede tickets te vinden.
Zoeken deed ik natuurlijk op Las Vegas, San Francisco, Seattle, maar ook: Boston, New York, Atlanta en Miami en Orlando. Prijzen vanaf Amsterdam waren best pittig (immers betalen voor 3 personen dit jaar) en dus ging ik kijken naar vertrek vanaf Brussel en/of Düsseldorf. En jawel hoor. Met Iberia: vanaf Düsseldorf met overstap in Madrid, naar Miami. €1850. Parkeren was betaalbaar daar en een goedkoop hotelletje vooraf en met benzine erbij en iets meer dan €2000 zouden we klaar zijn. Dat was het overwegen waard.
Deze optie leek ons prima. Ook al omdat we in Amerika Florida nog niet gehad hadden en het ons leuk leek iets anders toe doen dan vorig jaar (west-Amerika). We hielden deze prijs een week lang in de gaten en soms steeg ie iets en soms zakte ie weer iets. Vrij stabiel dus. Maar wel een overstap en een overnachting vooraf... hmmm. OK aan dat idee waren we gewend dus we zouden gaan boeken, maar niet natuurlijk voordat we nog 1(!) keer goed zouden kijken naar eventuele betere en/of goedkopere alternatieven....
Tot onze grote verrassing vond ik bij World Ticket Center tickets rechtstreeks naar en van Orlando voor €1900. Iets duurder dan naar Miami vanaf Düsseldorf, maar GEEN overstap en vanaf Amsterdam!! Dit was de beste optie dus.
Nog 1 nachtje erover geslapen en de volgende ochtend ging ik gewapend met internetbankieren machine en iphone naar mijn werk en ging ik snel boeken. Nog voor 08.00 uur klaar (niet in de tijd van de baas dus!!) en ik kon Lein sms-en: Geboekt!! Vertrek vanaf Amsterdam naar Orlando op 12 juli en terug vanaf Orlando naar Amsterdam op 2 augustus. We gaan weer!!!