St. Pete I en II

Vandaag de niet al te lange rit naar St. Petersburg. Rustig in het hotel ontbeten en toen op ons gemakje weer op pad. Omdat we er alweer vroeg zouden zijn stelden we het hotel uit voor later en besloten naar The Pier te rijden. Daar schijnt van alles te doen te zijn en kunnen we misschien een dolfijnen cruise gaan maken. Voordat het zover is moeten we eerst over de Sky Bridge. Je ziet em al van ver en is toch echt wel even iets anders als de Erasmusbrug. Wat een bouwwerk zeg. Ik vind het in ieder geval erg leuk om over heen te rijden, maar niet zo leuk als vorig jaar de Golden Gate Bridge. Dat was nog net iets magischer. Lekker op tijd komen we aan bij de pier en voor $3 mag je er de hele dag parkeren. We zien ontzettend veel pelikanen en Finn roept ineens: “Pelikaan”. Het moet niet veel gekker worden. Tot vandaag had ie er nog slechts een paar gezien en ineens zegt ie het gewoon. Hij begint nu echt heel veel te praten, maar dan ook echt heel veel. Wat wordt ie toch groot en wat doet ie het toch weer goed deze vakantie. Hij staat ook ademloos toe te kijken als er een paar pelikanen gevoerd worden. We lopen verder over de pier en ze hebben hier souvenir winkeltjes een uitkijkgedeelte en zelfs een Aquarium. Maar ook een foodcourt waar we een heerlijke gyros wrap eten en natuurlijk “pat” (patat voor de kenners) voor Finn. Dat smaakt ons goed en we kunnen met een volle buik op een dolfijnen cruise. Leinie wilde dit heel graag en we hoopten dan maar dat Finn het niet eng zou vinden. Om 13.15 konden we gaan varen en het was nog even een gedoe om de buggy van Finn aan boord te krijgen, maar met wat hulp lukte dat prima. Terwijl we begonnen met varen wilde Finn er al uit en wilde ie zelf kijken. Wat nou eng papa en mama? Ik wil kijken! Kijk papa: een pelikaan! Hij vond het prachtig! Lekker met zijn koppie in de wind tuurde ie over de zee op zoek naar dolfijnen. Vrij snel zagen we er 1 á 2. Maar ze kwamen maar kort boven en zwommen niet mee met de boot. Wel onder de boot door en het lukte zelfs om er een foto van te maken. De kapitein deed zijn best en nog 1 keer zagen we er eentje, maar dat was het dan. Jammer, maar net als in the Everglades: het is beter dan niets! Wel gingen we nog langs alle fraaie huizen van rijke mensen en beroemde mensen. (dat is bijna hetzelfde…..) Dat leek ons ook we wat, om zo te kunnen wonen. Het grootse huis dat we tegenkwamen (en dat was echt MEGA groot!) moest $19 miljoen opbrengen (ze waren $5 miljoen in prijs gezakt al!). Rijk Florida woonde hier… Na anderhalf uur waren we weer terug en gingen we richting het hotel. Er moest natuurlijk gezwommen worden. Het was weer flink warm vandaag en we waren wel wat toe aan verkoeling. Snel ingecheckt bij het Holiday Inn bij St. Pete airport en snel het zwembad in. Na het zwemmen kregen we trek en besloten we lekker bij de outback te gaan eten. Het begon ineens te regenen en het was druk. We hoefden slechts 15 minuten te wachten en konden aan tafel. Heerlijk gegeten weer en kregen zelfs nog een brood mee, omdat Finn dat zo lekker vond) Daar sloten we lekker de dag af en na wat boodschapjes nog kon Finn lekker slapen en wij nog even een filmpje kijken. Morgen lekker naar het strand en in de avond naar het honkbal. De Tampa Bay Rays. Daar hebben we zin in!



De volgende ochtend hadden we geen zin in een ontbijt van het hotel, maar gingen we lekker naar de Mac tegenover het hotel. De eerste keer dat we naar de Mac gingen en we gingen voor een lekker ontbijtje. Ook Finn aan de pancakes en een stukje van de burger. Lekker slecht, maar het smaakte prima zeg! Daarna konden we op weg naar het strand. We reden naar Clearwater en kwamen per ongeluk uit bij een statepark/Beach. We betaalden een paar dollar en een heerlijk strandje lag klaar voor ons. Het was nog niet superdruk en we hadden een lekker plekje. Finn eerst weer even stressen vanwege de mini-golfjes, maar nu hadden we zoiets van niet zeuren en het water in. Dat vond ie natuurlijk weer prachtig, want papa en mama waren erbij en de golfjes vielen reuze mee. Heerlijke temperatuur ook weer het water. En zo bleven we een aantal uurtjes lekker dobberen (ik en Finn) en zonnen (Leinie). Niet al te lang natuurlijk want in de middag moest Finn echt even een slapie doen anders ging het niet goed komen ‘s avonds bij het honkballen en dat zou zonde zijn. Even voordat we weggingen ging nog wat te drinken halen bij jet paviljoen. Moest eigenlijk best lang wachten voordat ik geholpen werd en betaalde uiteindelijk $9 voor 3 flesjes Gatorade. Geen probleem, het is vakantie. Werd mevrouw nog pissed ook dat ik geen fooi gaf. Hmm, volgens mij krijg je voor $9 in de supermarkt 12 flesjes… Fooi genoeg lijkt me zo. Niet gereageerd en het drinken smaakte heerlijk… Finn lag lekker te slapen in de auto, maar werd weer wakker bij het hotel. Eerst even zwemmen en al het zand wegspoelen. Dat voelde een stuk beter en toen naar boven en Finn in zijn bedje. Wij hadden nog geen lunch op, maar omdat de Mac toch vlakbij zat dan maar even een broodje daar scoren. Stilletjes weggeslopen en Leinie bleef bij de slapende Finn. Toen ik echter vrij snel terugkwam met de broodjes was ie ineens klaarwakker. Hij moest en zou ook mee smikkelen. Nou vooruit dan maar. Even lekker mee eten en daarna ging Leinie naar de pool en bleef ik bij Finn en pakte lekker de laptop erbij. Maar slapen wilde Finn pas na een half uur. Toen wiste we al, dat ie niet blij ging zijn als we em zo wakker moeten maken om naar het honkbal te gaan. En ja hoor. Finn werd wakker gemaakt nadat ie maar een uurtje geslapen had en was zwaar chagrijnig. Maar omdat we inmiddels weten hoe dat werkt, zorgen we eerst dat ie rustig wordt. Dan krijgt ie altijd iets lekkers te eten en pas als ie weer wat tekenen van leven vertoont dan kleden we em aan en kan ie mee. Zo ook nu en prima op tijd vertrokken we naar Tropicana field, het honkbal stadion. We besloten niet op het parkeerterrein van het stadion te parkeren, maar zo’n 100m ervoor. Dat scheelde toch maar weer mooi $5. Rustig naar de kassa gelopen voor tickets en zoals verwacht was het redelijk rustig. Slechts zo’n 14.000 bezoekers. Later deze week spelen ze tegen de Yankees en dan zal dat aantal rond de 30.000 liggen. Zonder problemen 2 tickets voor $40 gekocht en het stadion binnen. Op zoek naar onze plaatsen en uiteraard moesten we aan de andere kant van het stadion zijn. Daar aangekomen lukte het ons weer om plekken te krijgen waar je ook met een rolstoel komen kan, dus ook met de buggy van Finn. Prima uitzicht en de vrijheid om Finn neer te zetten en te manoeuvreren. Als er een steward langs komt en Finn ziet, komt ie even later terug met een echte bal en geeft em aan Finn. WOW, wij nog blijer dan Finn natuurlijk en even later wordt het nog mooier. Hij vraagt de bal even terug en brengt em dan weer naar ons en heeft em laten signeren door de pitcher coach van de Rays. Dat is natuurlijk een supermooi aandenken voor ons kleine mannetje. Die gaat in een mooi glazen doosje of zoiets. Achteraf gezien zien we ook een bijzondere wedstrijd. Buiten het feit dat we een Grand-slam homerun van de Rays te zien krijgen gooit de pitcher van Tampa Bay een no-hitter. Hij geeft dus geen enkele honkslag weg aan Detroit. Dat gebeurt toch niet al te vaak en wordt gezien als een groot iets hier. Mooi dat we het meemaken. Natuurlijk ligt Finn deze avond weer veels te laat in bed, maar hij heeft zich erg goed gehouden en het was zoals bijna elk jaar inmiddels weer fantastisch om naar een honkbalwedstrijd te mogen gaan. Dat gaan we proberen er in te houden. Morgen gaan we naar de villa en als ik nog heel laat voor het slapen de mail nog even check hebben we een mooie meevaller. We kunnen er al om 12.00 uur in. We hebben er zin in!