donderdag 15 juli 2010
Van giraffe tot strand,
Vanmorgen vroeg eerst lekker ontbeten in het hotel en daarna even langs de walmart voor wat boodschapjes. We moeten natuurlijk wel wat te smikkelen en te drinken hebben voor onderweg. Onze eerste stop zou zij bij The Lion Country Safary even buiten West Palm Beach. Finn had geen zin om te slapen en begon een beetje te jengelen met nog een uurtje te rijden. Dat hield ie vol totdat we da afslag namen naar het park. Het werd ineens stil. Finn lag te slapen. Lekker was dat. We wilden em al die beestjes niet onthouden en we maakten em wakker. Dat was maar goed ook, want ons mannetje genoot van alles. Van de struisvogels, tot de leeuwen en de neushoorns en de zebra’s. Zijn grote favoriet was echter de giraffe. Vooral toen er eentje vlak langs de auto kwam lopen en deze was echt heel groot! Daarna even lekker met zijn 3-en de lunch buiten opgegeten op het parkeerterrein, voordat we weer verder reden naar Hallandale Beach. Ook dat was ietsje meer dan een uurtje rijden en uiteraard viel Finn nu wel gelijk n slaap. Bij het hotel aangekomen wisten we niet precies waar het hotel nu was. Tomtom zei bestemming bereikt, maar we twijfelden of we de golfbaan nu op moesten rijden of niet. Dat moest dus wel en we kwamen tussen de kouwe kak te lopen. Alleen valet parkeren en mega grote en/of luxe auto’s stonden er of gingen weer. En toch echt maar $61 betaald met priceline. Alle spullen werden naar boven gebracht en daar moest dus ff een tip betaald worden. De kamer was mooi en had een balkon en een hele mooie badkamer. Ruimte genoeg voor ons 3-en. Eerst maar even zwemmen dan met ons mannetje. Bij het zwembad aangekomen trok ons Finnetje weer veel bekijks van oude rijke oma’s ( zegt Finn) en zelfs 1 die 5 jaar in Nederland gewoond had en dus ook een paar woorden Nederlands sprak. Dat was leuk. Na lekker gespeeld te hebben zochten we wat te eten maar eerst wilde we even naar het grote zuster hotel van Westin, direct aan het strand. Daar konden we gratis parkeren (ok ook valet, met een tip van een paar dollar dus bijna gratis). In dat hotel keken we onze ogen uit. Mega groot en mega luxe en toch geen kouwe kak. Een supermooi zwembad ( 2 eigenlijk) en uitzicht op de oceaan. Hoewel lastig met de buggy, toch even het strand op en de voetjes in het water, wat overigens een heerlijke temperatuur had. Finn schoot in de stress, want hij is geen grote golven gewend en vond het maar niks. Al dat zand ook aan je handen en tenen (hij heeft toch echt een zandbak thuis…) en dan dat gekke water erbij. Dat wordt dus nog ff flink oefenen deze vakantie. Maar dit hotel daar hadden we ook graag gezeten! Al was het andere hotel ook heel mooi hoor. Toen werd het tijd voor een hapje eten en we hielden het simpel deze keer. Gewoon een gebraden kip gehaald bij de Publix en een brood erbij en een sappie. Finn kreeg een broodje pasta en at met ons mee en we zaten heerlijk op ons balkon te smikkelen. Finn ging lekker slapen en wij bleven nog even zitten. Morgen naar Sawgrass Mills Mall in Fort Lauderdale. Een hele hele hele grote outlet mall. Ben benieuwd of ze nog leuke spulletjes hebben. Daarna rijden we door naar Coral Gables in Miami, waar we zullen overnachten.
woensdag 14 juli 2010
Outback, Money back
Deze ochtend startte we met een ontbijtje op onze eigen kamer. Had prima geslapen, maar was natuurlijk weer veels te vroeg wakker.. 5 uur dit keer dus we gaan licht vooruit. Finn sliep tot 7 uur en was gelijk in zijn ritme. Hij was gister natuurlijk uitgeput dus dat hielp wel. We begonnen om het stadje te bezichtigen, want daar waren we gister niet aan toe gekomen. Snel een parkeerplek gevonden en we begonnen onze wandeling en merkte al snel dat het weer lekker warm was. Na een tijdje waren onze ruggen nat van het zweet en had zelfs Finn een paar druppeltjes op zijn voorhoofd. We gingen bij de citadel even naar binnen en voor een paar dollar bekeken we hoe dit Fort dienst heeft gedaan vroeger. Leuk om te vermelden is dat we in deze hitte bovenop de citadel liepen met de buggy en Finn. Inderdaad we hadden em getild. Gekkenwerk maar ach….
Dat was best interessant, maar we gingen verder het stadje in en kwamen in allerlei kleine gezellige straatjes en kochten nog een veel te duur ijsje bij veel te chagrijnige winkelmedewerkers. Daarna weer naar de auto en naar de airco. We hadden een lange rit van 300km tegoed. Onderweg even gepicknickt en voor de rest lekker doorgereden en veel de cruise controle aangehad. Even na 4-en kwamen we aan bij ons hotel net nadat we nog even getankt hadden. IK probeerde net als altijd te pinnen aan de pomp, maar er werd om een postcode gevraagd. Dus heel bijdehand 90210 ingevuld naar de gelijknamige serie: Beverly Hills, maar dat lukte mooi niet. Dan maar aan de kassa betalen.
Aangekomen in het hotel, was het tijd om even lekker te zwemmen met Finn. Het water was heerlijk en Finn had natuurlijk weer even opstart problemen, maar vond het al snel leuk en we vermaakte ons een klein uurtje. Daarna ging ik met Finn even een slaapje doen en mama bleef nog een uurtje in de zon zitten en een boekje lezen. Finn viel supersnel in slaap en ik vermaakte me even met de laptop en internet. Toen kwam Leinie terug en maakten we ons klaar om te gaan eten bij de outback. Deze lag naast het hotel dus dat was makkelijk. Maar Finn dacht er heel anders over. Hij wilde maar niet wakker worden en we hadden echt een half uur nodig om er een klein beetje leven in te krijgen. Uiteindelijk konden we dan toch op pad.
Bij de outback bestelde ik The Melbourne (lekkere grote hap vlees) en Leinie de grootste Sirloin steak. Het smaakte ons uitstekend en Finn at ook een paar patatjes mee en dronk wat. Hij was nog steeds niet helemaal wakker.. Wakker werd hij pas toen de serveerster per ongeluk de borden uit haar handen liet glijden en de ketchup bovenop Finn en zijn buggy kwam. Gelijk paniek in de tent en zelfs de bedrijfsleidster kwam haar excuus maken en ze kwamen met spa rood en doekjes om de kleertjes en de wagen van Finn weer schoon te krijgen. We bleven rustig en maakte ons niet druk al was het wel wat zonde van vooral de wagen en zijn korte broek. Toen we de rekening kregen was het drinken op rekening van het huis gekomen en was er nog eens $20 vanaf gehaald. Dat vonden we dan weer zielig voor de serveerster en we maakte van de $23, toch maar $30. We vonden het netjes opgelost zo en hadden eigenlijk heel erg goedkoop en lekker gegeten. Het was tijd om naar het hotel te gaan en lekker te gaan slapen met zijn drieën Morgen naar Hallandale voor Miami en na Fort Lauderdale. Een hotel op een golfbaan. We zijn benieuwd.
Dat was best interessant, maar we gingen verder het stadje in en kwamen in allerlei kleine gezellige straatjes en kochten nog een veel te duur ijsje bij veel te chagrijnige winkelmedewerkers. Daarna weer naar de auto en naar de airco. We hadden een lange rit van 300km tegoed. Onderweg even gepicknickt en voor de rest lekker doorgereden en veel de cruise controle aangehad. Even na 4-en kwamen we aan bij ons hotel net nadat we nog even getankt hadden. IK probeerde net als altijd te pinnen aan de pomp, maar er werd om een postcode gevraagd. Dus heel bijdehand 90210 ingevuld naar de gelijknamige serie: Beverly Hills, maar dat lukte mooi niet. Dan maar aan de kassa betalen.
Aangekomen in het hotel, was het tijd om even lekker te zwemmen met Finn. Het water was heerlijk en Finn had natuurlijk weer even opstart problemen, maar vond het al snel leuk en we vermaakte ons een klein uurtje. Daarna ging ik met Finn even een slaapje doen en mama bleef nog een uurtje in de zon zitten en een boekje lezen. Finn viel supersnel in slaap en ik vermaakte me even met de laptop en internet. Toen kwam Leinie terug en maakten we ons klaar om te gaan eten bij de outback. Deze lag naast het hotel dus dat was makkelijk. Maar Finn dacht er heel anders over. Hij wilde maar niet wakker worden en we hadden echt een half uur nodig om er een klein beetje leven in te krijgen. Uiteindelijk konden we dan toch op pad.
Bij de outback bestelde ik The Melbourne (lekkere grote hap vlees) en Leinie de grootste Sirloin steak. Het smaakte ons uitstekend en Finn at ook een paar patatjes mee en dronk wat. Hij was nog steeds niet helemaal wakker.. Wakker werd hij pas toen de serveerster per ongeluk de borden uit haar handen liet glijden en de ketchup bovenop Finn en zijn buggy kwam. Gelijk paniek in de tent en zelfs de bedrijfsleidster kwam haar excuus maken en ze kwamen met spa rood en doekjes om de kleertjes en de wagen van Finn weer schoon te krijgen. We bleven rustig en maakte ons niet druk al was het wel wat zonde van vooral de wagen en zijn korte broek. Toen we de rekening kregen was het drinken op rekening van het huis gekomen en was er nog eens $20 vanaf gehaald. Dat vonden we dan weer zielig voor de serveerster en we maakte van de $23, toch maar $30. We vonden het netjes opgelost zo en hadden eigenlijk heel erg goedkoop en lekker gegeten. Het was tijd om naar het hotel te gaan en lekker te gaan slapen met zijn drieën Morgen naar Hallandale voor Miami en na Fort Lauderdale. Een hotel op een golfbaan. We zijn benieuwd.
dinsdag 13 juli 2010
St Augustine
Jetlag. Altijd iets waar je mee te maken krijgt de eerste paar dagen. Soms ben je het snel kwijt en soms duurt het effe wat langer. Ondanks het late naar bed gaan van 22.30, was ik om 03.00 alweer effe wakker en na wat draaien om 04.00 helemaal. Finn was nog in dromenland dus dat gaf ons mooi de gelegenheid om dag 1 van ons blog te maken. Nog zonder foto's, die volgen later.
Nadat Finn zo rond 5 uur ook wakker begon te worden, kwamen we langzaam in beweging. Spullen weer bij elkaar rapen, even lekker douchen en de hele zooi weer naar de (grote :-)) auto slepen. Nog even goed gekeken en het is de KIA Borrego. Had er nog nooit van gehoord, maar hij is heerlijk ruim en rijdt prima. Zeer zeker groter dan een midsize SUV!
Na alles rustig gedaan te hebben gingen we naar Denny's voor een eerste Amerikaans mega ontbijt. Was best lang geleden dat we iets gegeten hadden dus dat ging er wel in. De worstjes werden volledig door Finn opgeëist. Meneer vond ze erg lekker..
Na het ontbijt snel de laatste spullen gepakt en uitgecheckt. We gingen rijden naar St. Augustine. Het, of één van de oudste stadjes in Amerika. De tomtom ingesteld zodat we via een Walmart er naar toe zouden rijden. Na iets meer dan een half uur stonden we weer voor zo'n megawinkel. We moesten natuurlijk van alles hebben. Koelbox, boodschappen en natuurlijk een bal voor Finn. $116 armer gingen we weer verder richting eindbestemming.
Het was niet druk en rond lunchtijd arriveerden we in het Holiday Inn te St Augustine. Daar nuttigden we de lunch die we eerder gekocht hadden en het smaakte weer heerlijk. Helaas was het zwembad stuk, dus zat er niets anders op dan na een outletcenter te rijden. Hoewel de tomtom ingesteld op de Prime outlets, kwamen we er onderweg achter dat de premium outlets meer te bieden hadden. Omdat ze dicht bij elkaar lagen was dit geen probleem en parkeerden we ons "huis" tegenover de Tommy winkel.
En zo liepen we een uurtje of 2 langs allerlei winkeltjes, maar wisten we ons goed in te houden en kochten slechts wat shirts voor Finn bij de Gap en 2 shorts voor mezelf bij Nike. Het was behoorlijk warm dus we sloten af met wat drinken en gingen weer richting hotel.
We hadden mega zin in Pizza en die zat op loopafstand van ons hotel. Als we vroeg zouden gaan eten dan konden we vanavond nog even het stadje bezichtigen. Dus voor 6 uur liepen we naar de Pizzahut en konden we lekker smikkelen. We namen samen de favoriete pizza van Leinie, want dat is ruim voldoende voor 2 personen. Voor Finn hadden we voor $3 spaghetti. Dat was natuurlijk veel te veel voor em. Bovendien zat ie mee te smikkelen van ons. De spaghetti bleef dus staan (niet erg voor $3). Finn werd erg moe nu en stortte haast in. We rekenden af en besloten de volgende ochtend het stadje in te gaan en nu Finn te laten slapen. Zelf konden we ff bloggen en relaxen, want we waren zelf ook nog wat moe.
Zo gebeurde het dat Finn lag te slapen even na 19.00. Dat Leinie om 20.00 uur plat ging en ik met laptop op schoot in slaap viel en deze om 21.00 weg legde en ook in diepe slaap viel. Morgen St. Augustine in en dan door naar Port St Lucie. Een rit van 300 km om zo in de buurt te komen van Fort Lauderdale en Miami.
Nadat Finn zo rond 5 uur ook wakker begon te worden, kwamen we langzaam in beweging. Spullen weer bij elkaar rapen, even lekker douchen en de hele zooi weer naar de (grote :-)) auto slepen. Nog even goed gekeken en het is de KIA Borrego. Had er nog nooit van gehoord, maar hij is heerlijk ruim en rijdt prima. Zeer zeker groter dan een midsize SUV!
Na alles rustig gedaan te hebben gingen we naar Denny's voor een eerste Amerikaans mega ontbijt. Was best lang geleden dat we iets gegeten hadden dus dat ging er wel in. De worstjes werden volledig door Finn opgeëist. Meneer vond ze erg lekker..
Na het ontbijt snel de laatste spullen gepakt en uitgecheckt. We gingen rijden naar St. Augustine. Het, of één van de oudste stadjes in Amerika. De tomtom ingesteld zodat we via een Walmart er naar toe zouden rijden. Na iets meer dan een half uur stonden we weer voor zo'n megawinkel. We moesten natuurlijk van alles hebben. Koelbox, boodschappen en natuurlijk een bal voor Finn. $116 armer gingen we weer verder richting eindbestemming.
Het was niet druk en rond lunchtijd arriveerden we in het Holiday Inn te St Augustine. Daar nuttigden we de lunch die we eerder gekocht hadden en het smaakte weer heerlijk. Helaas was het zwembad stuk, dus zat er niets anders op dan na een outletcenter te rijden. Hoewel de tomtom ingesteld op de Prime outlets, kwamen we er onderweg achter dat de premium outlets meer te bieden hadden. Omdat ze dicht bij elkaar lagen was dit geen probleem en parkeerden we ons "huis" tegenover de Tommy winkel.
En zo liepen we een uurtje of 2 langs allerlei winkeltjes, maar wisten we ons goed in te houden en kochten slechts wat shirts voor Finn bij de Gap en 2 shorts voor mezelf bij Nike. Het was behoorlijk warm dus we sloten af met wat drinken en gingen weer richting hotel.
We hadden mega zin in Pizza en die zat op loopafstand van ons hotel. Als we vroeg zouden gaan eten dan konden we vanavond nog even het stadje bezichtigen. Dus voor 6 uur liepen we naar de Pizzahut en konden we lekker smikkelen. We namen samen de favoriete pizza van Leinie, want dat is ruim voldoende voor 2 personen. Voor Finn hadden we voor $3 spaghetti. Dat was natuurlijk veel te veel voor em. Bovendien zat ie mee te smikkelen van ons. De spaghetti bleef dus staan (niet erg voor $3). Finn werd erg moe nu en stortte haast in. We rekenden af en besloten de volgende ochtend het stadje in te gaan en nu Finn te laten slapen. Zelf konden we ff bloggen en relaxen, want we waren zelf ook nog wat moe.
Zo gebeurde het dat Finn lag te slapen even na 19.00. Dat Leinie om 20.00 uur plat ging en ik met laptop op schoot in slaap viel en deze om 21.00 weg legde en ook in diepe slaap viel. Morgen St. Augustine in en dan door naar Port St Lucie. Een rit van 300 km om zo in de buurt te komen van Fort Lauderdale en Miami.
maandag 12 juli 2010
Eindelijk, dag 1
Eindelijk was het dan zover. Na zware weken op school (dubbel zwaar, door het warme weer in Nederland) en een zeer boeiend WK met een onfortuinlijke afloop…., was het tijd om de WK kater in Florida weg te spoelen. Ideaal om juist dan lekker weg te gaan.
Door alle drukte was het nog een hele klus om het huis een beetje schoon achter te laten en alles goed te plannen voor vertrek. Maar dankzij het goede plannen en inpakken van Leinie en omdat ik alles weer goed geregeld had (zelfs nog tijdens het volkslied van Oranje in de finale) konden we maandag op stap richting schiphol. Omdat we deze keer pas om 14.00 uur vlogen konden we gewoon de wekker op 7 uur zetten en dat was zelfs een beetje uitslapen al lag ik er na zondag natuurlijk niet al te vroeg in, maar ondanks de deceptie wel redelijk geslapen. Na een laatste check, konden de spullen in de auto en konden we nog rustig ontbijten en Finn in zijn kleren hijsen en zelf ook redelijk rustig aan doen. 9.24 uur zou de trein gaan en dat haalde we dit keer (i.t.t. vorig jaar..) makkelijk. Toch nog zweten, want het was weer lekker warm en benauwd. Zal in Florida niet veel anders zijn.
Keurig kwamen we om 10.15 uur bij de bagage drop-off (thuis al ingecheckt bij onze vrienden van Martinair en de boardingpassen uitgeprint)en niet heel veel later waren we de rugzak en de koffer kwijt en konden we nog wat laatste spulletjes voor Finn kopen. De paspoort controle was ook zo klaar en we hadden nog anderhalf uur voor het boarden. Even iets gegeten en nog wat boekjes voor Leinie gekocht en daarna rustig naar de gate alwaar we na even gewacht te hebben om iets voor 13.00 konden gaan boarden. Natuurlijk duurde het nog tot half 2 voordat we het vliegtuig in konden, maar we hadden prima plekken. Op de 2e rij in economy class. Niet te smal en genoeg beenruimte. Omdat Finn tussen ons inzat hadden we vrij veel bewegingsruimte en konden we zelfs ons hoofd opzij leggen tegen het stoeltje van Finn. Dat viel niet tegen van Martinair. Raar blijft dan wel dat je maar 2 of 3x drinken krijgt en de rest zelf betalen moet. Maar ach je vliegt wel rechtstreeks en dat is toch ook wel wat waard. Doordat er natuurlijk weer passagiers (te) laat kwamen en omdat het natuurlijk weer erg druk was op het vliegveld duurde het toch nog tot 14.50 uur totdat we gingen opstijgen. Ruim 3 kwartier vertraging maar we konden nog wat inhalen onderweg en het leek erop dat we een minuut of 20 later dan de geplande 18.00 uur Orlando tijd zouden gaan landen.
Overigens waren er behoorlijk wat bekende Nederlanders op schiphol: Mark Huizenga, Olympisch judo kampioen in 2000. July, danseres bekend van Dancing with the stars en de persoon die met zijn hele familie in het vliegtuig zat: Danny de Munk.
De vlucht ging prima en het eten was niet verkeerd. Finn kreeg gebakken aardappeltjes, boontjes en kipnuggets. Dat ging er makkelijk in al was het natuurlijk wel “zelf doen” voor ons mannetje. Een yoghurtje toe en wat drinken en zijn buikie zat vol. Toen was het wachten op een slapie, maar dit wilde niet zo vlotten met Finn. Hij schrok steeds wakker dus hielden we em maar bezig met spelletjes en boekjes lezen.. Ondertussen ook zelf wat gegeten en dat viel ook niet tegen. Het was prettig dat we beide aan de buitenkant zaten en dus makkelijk op konden staan en naar toilet konden gaan en/of met Finn even konden lopen.
Natuurlijk slaat toch op een geven moment de verveling een beetje toe. Maar Finn viel dan toch in slaap en wijzelf konden ook even de ogen sluiten. Best een hele zit die negen uur in een vliegtuig, maar dit jaar geen overstap dus dat gaf wel wat rust. Het laatste uur lag Finn lekker op mijn schoot te slapen en kon ikzelf ook even lekker wegdutten. En dat is heerlijk met zo’n klein lief mannetje op schoot.
De landing ging probleemloos en we stonden om 18.30 uur stil en de deuren gingen open. Supersnel hadden we al onze spullen weer gereed en het stoeltje weer aan de trolley gebonden. Dat ging goed en we konden op weg naar de paspoort controle. De rij die daar stond die viel reuze mee! Duurde uiteindelijk toch nog wel ff en de mensen die achter ons stonden waren nog eerder aan de beurt ook omdat er steeds meer poortjes open gingen. Maar klagen deden we niet want we waren er nog redelijk vlotjes doorheen gekomen. Daarna op weg naar de bagageband waar alles er snel was, maarrrrr… Dan ben je er nog niet. De bagage moet weer op een andere band en die gaat weer helemaal naar de hoofd terminal en wij gingen naar de handbagage check. Alles weer af en los en gelukkig ging ook dit weer soepeltjes. Daarna met het treintje naar de hoofdterminal en wachten op de bagage. De rugzak was er snel, maar daarna stond bijna het hele vliegtuig te wachten op nog 1 of meer bagage stukken. Dit duurde toch wel weer 20 minuten. De koffer kwam gelukkig ook en toen naar Alamo om de papieren voor de auto in te vullen. Ook hier weer een tijdje wachten, maar wel grappig dat Danny de Munk achter me stond en ik even aan de praat raakte. Uiteindelijk aan de beurt en de papieren waren snel geregeld. Nee geen aanvullende verzekering graag mevrouw, wat trouwens netjes gevraagd werd en er werd niet doorgezeurd. Toen alle spullen weer verzameld en op zoek naar de auto in de parkeergarage en we werden vriendelijk geholpen door de Alamo medewerker. We hadden de keuze uit Jeep Liberty, Hyundai Santa Fé en de Kia Sorento, nieuwe en oud model. Het werd de Kia. Maar dan een model nog groter dan de Sorento. Mega veel laadruimte en dat ging dus prima passen. Leinie ging voor het uiterlijk en ik ging voor de ruimte. We waren het eens..gelukkig!
Snel alle spullen ingeladen (wat heel erg gemakkelijk ging!) en het stoeltje vastgezet. Tomtom op de iphone gestart, wat altijd even duurt, maar uiteindelijk bracht ie ons probleemloos naar het hotel. Daar snel bedje voor Finn klaargemaakt en ik ging op zoek naar een melkie voor zijn kleine mannetje. Aan de bar beneden kreeg ik gratis een kartonnetje melk mee, maar eenmaal boven gekomen was Finn al in diepe slaap. Toen ging ik nog even op zoek naar een snack en wat te drinken voor ons en om 22.00 uur lag ik uiteindelijk in bed en keek nog even naar het honkbal. Half elf was het tijd om te slapen. Moe maar blij dat alles goed gegaan was. Morgen naar St. Augustine.
Door alle drukte was het nog een hele klus om het huis een beetje schoon achter te laten en alles goed te plannen voor vertrek. Maar dankzij het goede plannen en inpakken van Leinie en omdat ik alles weer goed geregeld had (zelfs nog tijdens het volkslied van Oranje in de finale) konden we maandag op stap richting schiphol. Omdat we deze keer pas om 14.00 uur vlogen konden we gewoon de wekker op 7 uur zetten en dat was zelfs een beetje uitslapen al lag ik er na zondag natuurlijk niet al te vroeg in, maar ondanks de deceptie wel redelijk geslapen. Na een laatste check, konden de spullen in de auto en konden we nog rustig ontbijten en Finn in zijn kleren hijsen en zelf ook redelijk rustig aan doen. 9.24 uur zou de trein gaan en dat haalde we dit keer (i.t.t. vorig jaar..) makkelijk. Toch nog zweten, want het was weer lekker warm en benauwd. Zal in Florida niet veel anders zijn.
Keurig kwamen we om 10.15 uur bij de bagage drop-off (thuis al ingecheckt bij onze vrienden van Martinair en de boardingpassen uitgeprint)en niet heel veel later waren we de rugzak en de koffer kwijt en konden we nog wat laatste spulletjes voor Finn kopen. De paspoort controle was ook zo klaar en we hadden nog anderhalf uur voor het boarden. Even iets gegeten en nog wat boekjes voor Leinie gekocht en daarna rustig naar de gate alwaar we na even gewacht te hebben om iets voor 13.00 konden gaan boarden. Natuurlijk duurde het nog tot half 2 voordat we het vliegtuig in konden, maar we hadden prima plekken. Op de 2e rij in economy class. Niet te smal en genoeg beenruimte. Omdat Finn tussen ons inzat hadden we vrij veel bewegingsruimte en konden we zelfs ons hoofd opzij leggen tegen het stoeltje van Finn. Dat viel niet tegen van Martinair. Raar blijft dan wel dat je maar 2 of 3x drinken krijgt en de rest zelf betalen moet. Maar ach je vliegt wel rechtstreeks en dat is toch ook wel wat waard. Doordat er natuurlijk weer passagiers (te) laat kwamen en omdat het natuurlijk weer erg druk was op het vliegveld duurde het toch nog tot 14.50 uur totdat we gingen opstijgen. Ruim 3 kwartier vertraging maar we konden nog wat inhalen onderweg en het leek erop dat we een minuut of 20 later dan de geplande 18.00 uur Orlando tijd zouden gaan landen.
Overigens waren er behoorlijk wat bekende Nederlanders op schiphol: Mark Huizenga, Olympisch judo kampioen in 2000. July, danseres bekend van Dancing with the stars en de persoon die met zijn hele familie in het vliegtuig zat: Danny de Munk.
De vlucht ging prima en het eten was niet verkeerd. Finn kreeg gebakken aardappeltjes, boontjes en kipnuggets. Dat ging er makkelijk in al was het natuurlijk wel “zelf doen” voor ons mannetje. Een yoghurtje toe en wat drinken en zijn buikie zat vol. Toen was het wachten op een slapie, maar dit wilde niet zo vlotten met Finn. Hij schrok steeds wakker dus hielden we em maar bezig met spelletjes en boekjes lezen.. Ondertussen ook zelf wat gegeten en dat viel ook niet tegen. Het was prettig dat we beide aan de buitenkant zaten en dus makkelijk op konden staan en naar toilet konden gaan en/of met Finn even konden lopen.
Natuurlijk slaat toch op een geven moment de verveling een beetje toe. Maar Finn viel dan toch in slaap en wijzelf konden ook even de ogen sluiten. Best een hele zit die negen uur in een vliegtuig, maar dit jaar geen overstap dus dat gaf wel wat rust. Het laatste uur lag Finn lekker op mijn schoot te slapen en kon ikzelf ook even lekker wegdutten. En dat is heerlijk met zo’n klein lief mannetje op schoot.
De landing ging probleemloos en we stonden om 18.30 uur stil en de deuren gingen open. Supersnel hadden we al onze spullen weer gereed en het stoeltje weer aan de trolley gebonden. Dat ging goed en we konden op weg naar de paspoort controle. De rij die daar stond die viel reuze mee! Duurde uiteindelijk toch nog wel ff en de mensen die achter ons stonden waren nog eerder aan de beurt ook omdat er steeds meer poortjes open gingen. Maar klagen deden we niet want we waren er nog redelijk vlotjes doorheen gekomen. Daarna op weg naar de bagageband waar alles er snel was, maarrrrr… Dan ben je er nog niet. De bagage moet weer op een andere band en die gaat weer helemaal naar de hoofd terminal en wij gingen naar de handbagage check. Alles weer af en los en gelukkig ging ook dit weer soepeltjes. Daarna met het treintje naar de hoofdterminal en wachten op de bagage. De rugzak was er snel, maar daarna stond bijna het hele vliegtuig te wachten op nog 1 of meer bagage stukken. Dit duurde toch wel weer 20 minuten. De koffer kwam gelukkig ook en toen naar Alamo om de papieren voor de auto in te vullen. Ook hier weer een tijdje wachten, maar wel grappig dat Danny de Munk achter me stond en ik even aan de praat raakte. Uiteindelijk aan de beurt en de papieren waren snel geregeld. Nee geen aanvullende verzekering graag mevrouw, wat trouwens netjes gevraagd werd en er werd niet doorgezeurd. Toen alle spullen weer verzameld en op zoek naar de auto in de parkeergarage en we werden vriendelijk geholpen door de Alamo medewerker. We hadden de keuze uit Jeep Liberty, Hyundai Santa Fé en de Kia Sorento, nieuwe en oud model. Het werd de Kia. Maar dan een model nog groter dan de Sorento. Mega veel laadruimte en dat ging dus prima passen. Leinie ging voor het uiterlijk en ik ging voor de ruimte. We waren het eens..gelukkig!
Snel alle spullen ingeladen (wat heel erg gemakkelijk ging!) en het stoeltje vastgezet. Tomtom op de iphone gestart, wat altijd even duurt, maar uiteindelijk bracht ie ons probleemloos naar het hotel. Daar snel bedje voor Finn klaargemaakt en ik ging op zoek naar een melkie voor zijn kleine mannetje. Aan de bar beneden kreeg ik gratis een kartonnetje melk mee, maar eenmaal boven gekomen was Finn al in diepe slaap. Toen ging ik nog even op zoek naar een snack en wat te drinken voor ons en om 22.00 uur lag ik uiteindelijk in bed en keek nog even naar het honkbal. Half elf was het tijd om te slapen. Moe maar blij dat alles goed gegaan was. Morgen naar St. Augustine.
zondag 23 mei 2010
Planning
Na in december al een vlucht gevonden te hebben, gingen we ons rustig voorbereiden op het plannen van hoe, wat en waar. Al snel was ik erachter, door het lezen van vele reisverhalen, dat het ene erg leuk idee zou zijn om af te sluiten met een dag of 5 á 7 in een villa. Omdat we vanaf Orlando terug zullen vliegen, werd het een villa in de Orlando/Kissimmee omgeving.
De nodige offertes werden opgevraagd en daarbij ging ik van te voren uit van max $120 per dag. Tevens lette ik erop dat het huis een hekje om het zwembad zou hebben en dat onze kleine Finn er niet zo maar in zou kunnen lopen/rennen/vallen. Na wat onderhandelen met de nodige eigenaren kwam ik uit op $695 voor 6 dagen. En het is de volgende villa geworden: www.emeraldislevilla.com. Gelukkig hadden we nog een koers van $1.40 voor €1. Terwijl ik dit schrijf staat de euro op $1.25.
na veel gebruik te hebben gemaakt van www.allesamerika.nl/forum kwamen we er ook achter dat als we gebruik zouden maken van Priceline en/of Hotwire, dat we dan flink wat geld zouden kunnen besparen. Eerst moesten we echter een route hebben en een idee wat we allemaal wilden doen. (Shoppen, zwemmen, zonnen, lekker eten, natuur bekijken, niet te lange routes en lekker cruisen en shoppen en shoppen niet te vergeten....) Globale route dus uitgestippeld (zie rechterkolom) en toen aan de slag met Priceline. En als je eenmaal merkt dat dat heel veel geld kan besparen, dan wordt het zelfs een beetje verslavend! Het was dan ook eigenlijk een beetje jammer dat op een gegeven moment alle hotels geboekt waren. We hadden weiliswaar geen vrijheid meer om de route te veranderen, maar we hadden wel veel, veel geld bespaard op toch een paar knappe hotels. Uiteindelijk hebben we €850 betaald voor 15 overnachtingen. Niet verkeerd dachten we zo.
Alleen de autohuur restte ons nog. Omdat er op het forum louter positieve reacties waren over www.usareisen.de en dan met name de Equinox bij Alamo, besloten we dan ook met hun in zee te gaan en voor €565 zullen we 3 weken de eigenaar zijn van een midsize SUV. Deze was ook vorig jaar in Vegas groot genoeg voor ons 3-en.
Kortom alles geboekt en mooi binnen ons budget gebleven en nu moet alleen de dollar nog weer een beetje mee gaan werken en dan hopen we ook na al dat shoppen, binnen het budget te zijn gebleven
De nodige offertes werden opgevraagd en daarbij ging ik van te voren uit van max $120 per dag. Tevens lette ik erop dat het huis een hekje om het zwembad zou hebben en dat onze kleine Finn er niet zo maar in zou kunnen lopen/rennen/vallen. Na wat onderhandelen met de nodige eigenaren kwam ik uit op $695 voor 6 dagen. En het is de volgende villa geworden: www.emeraldislevilla.com. Gelukkig hadden we nog een koers van $1.40 voor €1. Terwijl ik dit schrijf staat de euro op $1.25.
na veel gebruik te hebben gemaakt van www.allesamerika.nl/forum kwamen we er ook achter dat als we gebruik zouden maken van Priceline en/of Hotwire, dat we dan flink wat geld zouden kunnen besparen. Eerst moesten we echter een route hebben en een idee wat we allemaal wilden doen. (Shoppen, zwemmen, zonnen, lekker eten, natuur bekijken, niet te lange routes en lekker cruisen en shoppen en shoppen niet te vergeten....) Globale route dus uitgestippeld (zie rechterkolom) en toen aan de slag met Priceline. En als je eenmaal merkt dat dat heel veel geld kan besparen, dan wordt het zelfs een beetje verslavend! Het was dan ook eigenlijk een beetje jammer dat op een gegeven moment alle hotels geboekt waren. We hadden weiliswaar geen vrijheid meer om de route te veranderen, maar we hadden wel veel, veel geld bespaard op toch een paar knappe hotels. Uiteindelijk hebben we €850 betaald voor 15 overnachtingen. Niet verkeerd dachten we zo.
Alleen de autohuur restte ons nog. Omdat er op het forum louter positieve reacties waren over www.usareisen.de en dan met name de Equinox bij Alamo, besloten we dan ook met hun in zee te gaan en voor €565 zullen we 3 weken de eigenaar zijn van een midsize SUV. Deze was ook vorig jaar in Vegas groot genoeg voor ons 3-en.
Kortom alles geboekt en mooi binnen ons budget gebleven en nu moet alleen de dollar nog weer een beetje mee gaan werken en dan hopen we ook na al dat shoppen, binnen het budget te zijn gebleven
zondag 16 mei 2010
Wat vooraf ging...
In 2009 waren we in de veronderstelling dat nu Finn nog gratis vliegen kon, dat dit wel weer eens even kon duren voordat we weer naar Amerika zouden kunnen gaan. Immers bij de volgende vakantie zou Finn 2 zijn en dus moest er ook voor hem een stoel betaald worden. De gedachte echter dat we niet zouden gaan deze zomer waren geen prettige...
Dus ging ik (Peter) op zoek om eventueel goedkope tickets te scoren voor de meivakantie. Finn zou nog geen 2 zijn en dus vrijwel gratis kunnen meevliegen en we zouden toch 2 weken vakantie hebben. Echter.... Finn werd al een beetje groot. En de gedachte om met hem meer als een halve dag in een vliegtuig stil te zitten, waren ook niet echt prettig. Plus het feit dat we geen tijd hadden om een jetlag te verwerken als we bij thuiskomst zo snel weer zouden moeten gaan werken. (al zou ons dit niet echt tegenhouden, maar meer voor Finn...) En... we zouden maar 2 weken weg kunnen en we gingen er toch echt liever 3 weken of meer.
OK, mei werd dus niks, maarrrr... als het eenmaal in je kop zit (ok in MIJN kop zit...) dan laat het je niet meer los. Wellicht hadden ze ook nog "betaalbare" tickets in het hoogseizoen. Het was pas december en misschien nog vroeg genoeg om goede tickets te vinden.
Zoeken deed ik natuurlijk op Las Vegas, San Francisco, Seattle, maar ook: Boston, New York, Atlanta en Miami en Orlando. Prijzen vanaf Amsterdam waren best pittig (immers betalen voor 3 personen dit jaar) en dus ging ik kijken naar vertrek vanaf Brussel en/of Düsseldorf. En jawel hoor. Met Iberia: vanaf Düsseldorf met overstap in Madrid, naar Miami. €1850. Parkeren was betaalbaar daar en een goedkoop hotelletje vooraf en met benzine erbij en iets meer dan €2000 zouden we klaar zijn. Dat was het overwegen waard.
Deze optie leek ons prima. Ook al omdat we in Amerika Florida nog niet gehad hadden en het ons leuk leek iets anders toe doen dan vorig jaar (west-Amerika). We hielden deze prijs een week lang in de gaten en soms steeg ie iets en soms zakte ie weer iets. Vrij stabiel dus. Maar wel een overstap en een overnachting vooraf... hmmm. OK aan dat idee waren we gewend dus we zouden gaan boeken, maar niet natuurlijk voordat we nog 1(!) keer goed zouden kijken naar eventuele betere en/of goedkopere alternatieven....
Tot onze grote verrassing vond ik bij World Ticket Center tickets rechtstreeks naar en van Orlando voor €1900. Iets duurder dan naar Miami vanaf Düsseldorf, maar GEEN overstap en vanaf Amsterdam!! Dit was de beste optie dus.
Nog 1 nachtje erover geslapen en de volgende ochtend ging ik gewapend met internetbankieren machine en iphone naar mijn werk en ging ik snel boeken. Nog voor 08.00 uur klaar (niet in de tijd van de baas dus!!) en ik kon Lein sms-en: Geboekt!! Vertrek vanaf Amsterdam naar Orlando op 12 juli en terug vanaf Orlando naar Amsterdam op 2 augustus. We gaan weer!!!
Dus ging ik (Peter) op zoek om eventueel goedkope tickets te scoren voor de meivakantie. Finn zou nog geen 2 zijn en dus vrijwel gratis kunnen meevliegen en we zouden toch 2 weken vakantie hebben. Echter.... Finn werd al een beetje groot. En de gedachte om met hem meer als een halve dag in een vliegtuig stil te zitten, waren ook niet echt prettig. Plus het feit dat we geen tijd hadden om een jetlag te verwerken als we bij thuiskomst zo snel weer zouden moeten gaan werken. (al zou ons dit niet echt tegenhouden, maar meer voor Finn...) En... we zouden maar 2 weken weg kunnen en we gingen er toch echt liever 3 weken of meer.
OK, mei werd dus niks, maarrrr... als het eenmaal in je kop zit (ok in MIJN kop zit...) dan laat het je niet meer los. Wellicht hadden ze ook nog "betaalbare" tickets in het hoogseizoen. Het was pas december en misschien nog vroeg genoeg om goede tickets te vinden.
Zoeken deed ik natuurlijk op Las Vegas, San Francisco, Seattle, maar ook: Boston, New York, Atlanta en Miami en Orlando. Prijzen vanaf Amsterdam waren best pittig (immers betalen voor 3 personen dit jaar) en dus ging ik kijken naar vertrek vanaf Brussel en/of Düsseldorf. En jawel hoor. Met Iberia: vanaf Düsseldorf met overstap in Madrid, naar Miami. €1850. Parkeren was betaalbaar daar en een goedkoop hotelletje vooraf en met benzine erbij en iets meer dan €2000 zouden we klaar zijn. Dat was het overwegen waard.
Deze optie leek ons prima. Ook al omdat we in Amerika Florida nog niet gehad hadden en het ons leuk leek iets anders toe doen dan vorig jaar (west-Amerika). We hielden deze prijs een week lang in de gaten en soms steeg ie iets en soms zakte ie weer iets. Vrij stabiel dus. Maar wel een overstap en een overnachting vooraf... hmmm. OK aan dat idee waren we gewend dus we zouden gaan boeken, maar niet natuurlijk voordat we nog 1(!) keer goed zouden kijken naar eventuele betere en/of goedkopere alternatieven....
Tot onze grote verrassing vond ik bij World Ticket Center tickets rechtstreeks naar en van Orlando voor €1900. Iets duurder dan naar Miami vanaf Düsseldorf, maar GEEN overstap en vanaf Amsterdam!! Dit was de beste optie dus.
Nog 1 nachtje erover geslapen en de volgende ochtend ging ik gewapend met internetbankieren machine en iphone naar mijn werk en ging ik snel boeken. Nog voor 08.00 uur klaar (niet in de tijd van de baas dus!!) en ik kon Lein sms-en: Geboekt!! Vertrek vanaf Amsterdam naar Orlando op 12 juli en terug vanaf Orlando naar Amsterdam op 2 augustus. We gaan weer!!!
Abonneren op:
Posts (Atom)